Zdążyć przed wrogiem - Robert Michniewicz

Końcówka Powstania Warszawskiego. Carl Von Wedel odpoczywa w Szwajcarii obok swojej ukochanej po wydarzeniach, które znamy z „Doliny szpiegów”. Oboje z Lotte spodziewają się potomka i nikomu nie jest na rękę szukać kolejnych wojennych wrażeń. Gdzieś z polskiej ziemi dzieją się wydarzenia kluczowe dla losów wojny. Po raz kolejny ważne dokumenty muszą zostać ewakuowane, tym razem chodzi o archiwum agentury Oddziału II Komendy Głównej AK, które zostały ukryte pod samym nosem niemieckich żołnierzy. Zadanie to zostaje zlecone cichociemnym pod wodzą Mularczyka, jednak niezbędna będzie pomoc kogoś kto wie jak przechytrzyć wroga. Idealnym do tego zadania wydaje się być Carl Von Wedel. Pomimo początkowym oporów przyjmuje zlecenie i rusza w sam środek konfliktu. Teraz nie będzie już tak łatwo. Dla wielu niemieckich oficerów Carl jest wrogiem numer jeden, a do tego jego tożsamość jest już znana. Zaczyna się gra, w której nie będzie remisu, a stawką są losy wojny. „Zdążyć przed wrogiem” to bezpośrednia kontynuacja „Doliny szpiegów”. Ta pierwsza była jedną z najlepszych książek jaką miałem okazję przeczytać w poprzednim roku. Najnowsza również zajmie wysokie miejsce na mojej liście. Napiszę od razu, nie jest to klasyczny kryminał. Bardziej mowa tu o wojennej sensacji z elementami szpiegowskiej rozgrywki, ale takiej na najwyższym poziomie. Zasadzki, tajemnice, szpiegowskie zagrywki i najwyższy cel – walka o zwycięstwo – to ostateczne. Jestem ogromnym fanem twórczości autora. Jego książki to świetna nauka historii i uczta dla miłośników akcji. Kiedyś z tatą namiętnie oglądałem Sensacje XX Wieku z genialnym Bogusławem Wołoszańskim i filmowe hity o tematyce wojennej. Dzisiaj czytam książki Roberta Michniewicza. Wam również gorąco polecam.

Miłe jest podejście autora do czytelnika, bo na podstawie indywidualnych relacji wie, czym ma się kierować, gdy ma się chęć na podstawie kolejnych losów głównego bohatera, który mu się spodobał nie zawsze od tego, w jakiej sytuacji się znajdował. Ogromny też szacunek kierowany dla wydawnictwa to ma również wpływ na moją ocenę książki, bo wówczas wiem, że autor zyskuje u mnie uznanie. Zdarzają się sytuacje, kiedy pomimo najszczerszych chęci pomysł nie do końca spełnił oczekiwania, lecz należy docenić całokształt pracy pisarskiej, czy w tym przypadku też tak będzie, postanowiłam, się przekonać spotykając po raz drugi z twórczością Pana Roberta Michniewicza i głównym bohaterem agentem polskiego wywiadu Carlem von Wedlem w książce należącej do gatunku literackiego kryminał - ''Zdążyć przed wrogiem''. Nadany tytuł książce ''Zdążyć przed wrogiem'' od samego początku wzbudzał u mnie pozytywne emocje, zanim rozpoczęłam ją czytać, gdyż wiąże się to z zaufaniem, jakim obdarzyłam agenta polskiego wywiadu Carla von Wedla i zechciałam poznać jego kolejne losy na czele wraz z przyjaciółmi i wrogami, którymi nie zawsze nimi są, lecz tylko z nazwy. Wyczuwalny jest strach w oczach, przeczucie przed tym, co się stanie, a może dokonana zemsta za przeszłość u agenta Carla von Wedla przeniesie go do przemyślenia działań, które są dopiero przed nim. Jest wielu bohaterów drugoplanowych, którzy zrobili na mnie mocne wrażenie, ale ono nie jest tym razem pozytywne, lecz dające do myślenia ze względu na niepewne zachowanie. Wśród nich był pułkownik Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza Tadeusz Janicki. Jest on co prawda pracowity, doceniający opinie innych, analizujący sytuacje, w jakiej się znajduje, łagodny, stresuje się, kiedy musi podjąć decyzje z zaskoczenia. Czy to wystarczy, aby okazać się dobrym obserwatorem, czy jednak niebezpiecznym graczem świetnie ukrywającym tajemniczą tożsamość? Kto okaże się wrogiem, czy Carl von Wedel wytrzyma presję czasową, czy jego pomoc okaże, się skuteczna o tym warto, się przekonać czytając ten kryminał przepełniony dawką grozy.