Scythe & Sparrow - Brynne Weaver

Czy można popełniać złe czyny w dobrej sprawie? Czy to cokolwiek usprawiedliwia? Teoretycznie nie, ale przecież życie nie jest czarno-białe, choć często bardzo byśmy tego chcieli. Rose pracuje w cyrku i spędza tam większość roku. Choć kocha tarota, a ten nigdy jej nie zawiódł, to równie dobrze radzi sobie z ryzykownymi wyczynami na motocyklu. Czasem, między występami, wymierza na własną rękę sprawiedliwość. I właśnie to ostatnie prowadzi ją ku progom Fionna, świetnego lekarza, który nie bez powodu próbuje ukryć się przed światem… i odrobinę nawet samym sobą. „Scythe & Sparrow” to trzeci już tom serii „Niszczycielska miłość”. Autorka wzniosła się na wyżyny przy pierwszej części, bardzo mocno osiadła na laurach przy drugiej, obecnie podnosi poziom, jednak nie udało jej się pokonać poprzeczki, którą sama sobie ustawiła, rozpoczynając ten cykl. Książka absolutnie nie jest zła – napisana poprawnie, z ciekawie poprowadzoną fabułą, przekonującą osią czasową i intrygującymi postaciami z traumatycznymi doświadczeniami na barkach. Jednak traci na sarkazmie, humorze czy obrzydliwych scenach, z który ta seria, z założenia, miała słynąć. Otrzymujemy tu odrobinę krwawych momentów, jednak to nic, co mogłoby wyróżniać powieść lub pozostawać na dłużej w pamięci. Ryzykownym zabiegiem jest również umiejscowienie akcji pozycji odrobinę na równi z poprzednimi tomami, co mi nie przeszkadzało, ale może stanowić zarzut wśród wielu czytelników. Plusem natomiast była dla mnie mniejsza ilość erotyki, szop pracz, elementy cyrku, czy tarota. Jednak po tej pozycji spodziewałam się nieco więcej, choć i tak spędziłam z nią naprawdę przyjemny czas.