Szkarłatna litera (barwione brzegi) - Nathaniel Hawthorne

Hester Prynne zostaje publicznie napiętnowana za swój występek szkarłatną literą wyhaftowaną w widocznym miejscu. Od teraz każdy będzie wiedział,że dopuściła się czynu haniebnego. Owocem tego grzechu jest mała dziewczynka, która także będzie traktowana z pogardą. Hester nie broni się i nie chce wskazać tego z kim powinna to brzemię nosić. Pogodziła się z losem i pomimo trudności radzi sobie bardzo dobrze. Uwielbiam kiedy wydawnictwa decydują się wznowić i pięknie ozdobić klasykę, po którą w innym wypadku bym zapewne nie sięgnęła. Tym razem zdecydowałam się na Szkarłatną literę, powieść o kobiecie, która pomimo napiętnowania nosi głowę do góry, pracuje, samotnie wychowuje córeczkę i już przyzwyczaiła się do symbolu swojej hańby. To też powieść o hipokryzji społeczeństwa, które najpierw opluje i obrazi, a potem chętnie korzysta z usług "grzesznicy". O dwoistości ludzkiej natury, z jednej strony tej na pokaz pięknej, wyniosłej i szczodrej, a wewnątrz zakłamanej i pełnej jadu. Jednak i ta strona chce się ukazać i prędzej czy później ujawni swoje oblicze. Książkę czyta się szybko, może i nie ma w niej zbyt wartkiej akcji, może i jest przewidywalna, ale jednak niesie z sobą odwieczną prawdę o ludzkiej naturze. Cieszę się, że skusiłam się na tę książkę.