Zakochanie - Krystyna Mirek

„Zakochanie” Krystyny Mirek to jedna z tych książek, po które sięga się niby z myślą o chwili relaksu, ale potem zostaje się z głową pełną myśli i emocji. To druga część serii „Zauroczenie” i przyznam – warto znać tom pierwszy, żeby lepiej zrozumieć kontekst, relacje, przeszłość bohaterów. Ale to, co najważniejsze, to klimat tej opowieści: ciepły, emocjonalny, prawdziwy. To książka o emocjach, o trudnych wyborach, o tym, że życie nie zawsze podąża utartym torem. Autorka pięknie pokazuje, że czasem trzeba zaryzykować wszystko: stabilizację, pozory, „dobrą partię”, aby dać sobie szansę na prawdziwe uczucie. I że nie zawsze to, co rozsądne, jest tym, co dla nas najlepsze. Według mnie „Zakochanie” zostawia ze wzruszeniem, z refleksją i co najważniejsze z poczuciem, że prawdziwe historie dzieją się właśnie w takich książkach. Jestem naprawdę zadowolona po lekturze i z czystym sumieniem polecam sięgnięcie po tę książkę. Bo jeśli szukacie ciepłej, pełnej serca powieści, która zostaje w głowie i sercu, to ta książka to naprawdę idealna propozycja.

Irracjonalnie zazdrosna Matylda nie daje dojść do głosu zrezygnowanemu Ignacemu. Emilia próbuje zrozumieć o co wszystkim chodzi i dlaczego los płata jej takie figle. Dodatkowo chce się usamodzielnić, co nie jest łatwe z dwójką małych dzieci, zwłaszcza,że mama, która do tej pory zawsze była przy niej, zaczęła dostrzegać inne zapomniane już od dawna aspekty życia. Bracia stają przed ważnymi wyborami, ale czy nareszcie słusznymi? Na plan wysuwa się także złoto i tajemnicze opowieści o nim krążące, a może to jednak prawda i ono faktycznie jest na wyciągnięcie ręki? Bohaterowie drugiej części dylogii nadal zastanawiają się nad odpowiedzią na pytanie, czy to co czują to zauroczenie czy zakochanie. To co wydaje się na całe życie okazuje się być jedynie na chwilę. Jak piorun z nieba natomiast pojawia się uczucie, które różni się od wcześniejszych i nie pozwala o sobie zapomnieć. Autorka zwróciła uwagę na zachowanie jakim często my kobiety, ale nie tylko, ulegamy. Widzimy coś i od razu przypisujemy temu historię, jakże nieprawdziwą i raniącą uczucia innych. Co gorsza, nie pozwalamy dojść drugiej stronie do głosu, bo przecież MY już wszystko doskonale wiemy. Nic bardziej mylnego...rozmowa na prawdę potrafi zdziałać cuda. Przyjemna, lżejsza lektura dla relaksu, na letni leniwy odpoczynek. Do przeczytania na raz, bo fabuła wciąga, a autorka potrafi budować napięcie.

Zakochanie to piękny stan, który sprawia, że oczy nam błyszczą, dusza śpiewa, a świat wydaje się jakiś bardziej przystępny. Gdy serce bije mocniej do tej szczególnej osoby wszystko widzimy w jaśniejszych barwach, ale i dla innych jesteśmy najlepszą wersją siebie. W końcu szczęściem trzeba się dzielić! Ale przecież ten stan nie zawsze niesie ze sobą same pozytywy… Kacper i Jakub, jeszcze niedawno skłóceni bracia, próbują poukładać wzajemne relacje, ale i swoje życie uczuciowe. Ich mama, Matylda, doświadcza własnych zawirowań miłosnych, choć nigdy by siebie o to nie podejrzewała. Emilia powoli porządkuje swój świat, akceptując rolę samotnej mamy i nieuchronny rozwód. Jej rodzicielka też się zmienia, kryjąc przed córką pierwsze po latach porywy serca. To oni doświadczą łez, będą w siebie wątpić, w końcu zaczną szczerze się uśmiechać, choć los nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. A na dodatek łączy ich wszystkich tajemnica skarbu, którego istnienia jeszcze nikt nie udowodnił. A może to nieprawda? „Zakochanie” to książka, na którą bardzo czekałam. I jak w tytule, tak jak pierwszy tom mnie zauroczył tak ten rzucił na nie czar i cóż, zakochałam się! W kreacji bohaterów, w życiowej fabule, w zaskakujących i momentami przewrotnych losach postaci, które stały mi się już bliskie, w zmianach, jakie w nich zachodzą. Autorka kreśli życiorysy wielu osób, zręcznie łącząc je ze sobą, ale i pokazując różne odcienie miłości i zwyczajnych ludzkich historii. Jednak właśnie w tej zwyczajności tkwi siła tej książki, bo ona wciąga bez miary i sprawia, że tej pozycji zwyczajnie nie da się odłożyć. Jest pełna ciepła, ale i refleksji nad tym, co nas wszystkich łączy – nad życiem, nad trudnymi wyborami, które przypadają nam w udziale. Barwna paleta postaci nie zawsze daje się lubić, nie każda ich decyzja jest chwalebna, patrząc z boku, ale właśnie dzięki temu nie brakuje im realizmu i tak trafiają do serca czytelnika. Pani Krystyna świetnie przypomina za pomocą tej opowieści o tym, co naprawdę w życiu jest ważne, o tym, że czasem warto być cierpliwym w imię miłości, ale też, że bywają szanse bezpowrotnie utracone. Pomimo to wlewa w nasze dusze nadzieję, ukazuje, że życie bywa splotem przypadków, ale i szalonym rollercoasterem, jednak to, co w nim niezmiennie istotne to inni ludzie, którzy nadają mu barw, a ich bezinteresowność i uczucia są zawsze bezcenne. Piękna, mądra i życiowa książka, którą ogromnie polecam – jednak najpierw sięgnijcie po „Zauroczenie”!