Tonąc w morzu krwi - Ludwik Lunar

Wyobraźcie sobie sytuację, w której cała rodzina, może wasza, a może taka, którą znaliście. Taką, która mieszkała gdzieś obok. Codziennie mijani w drodze do pracy, szkoły czy na zakupy. Nagle…. wszyscy znikają. Dosłownie zapadają się pod ziemię. W domu nic się nie zmienia. Talerze po obiedzie na stole, grający telewizor, zeszyty dzieci otwarte na biurku. Wszystko wygląda tak jakby ludzie dosłownie wyparowali. To prawdziwa historia zaginięcia rodziny Bogdańskich, która zostaje niewyjaśniona do dzisiaj. Stała się ona trzonem powieści, o której chciałbym Wam opowiedzieć. Edward Sokulski i Daria Tyszka, trudny duet śledczych debiutujący w gdańskim wydziale Archiwum X, ekipa od zadań specjalnych i niemożliwych do rozwiązania. Właśnie taką sprawą wydaję się być dawno zapomniana sprawa rodziny Albrechtów. Jedno wydarzenie, nagła śmierć jednego z członków rodziny Albrechtów powoduje, że czujne nosy śledczych łapią trop. Okazuje się, że pojawia się nadzieja na wyjaśnienie dawno zapomnianej sprawy. Sokulski i Tyszka będą musieli zajrzeć w najczarniejsze zakamarki Trójmiasta aby dotrzeć do najmniejszej okruchy, małego dowodu, który może okazać się kluczowy w rozwiązaniu śledztwa. Tylko czy finał nie okaże się dla nich zgubny? Ludwik Lunar zaserwował nam bardzo udaną kontynuację „Tańcząc na prochach zmarłych”, w której tym razem główni bohaterowie zajmują się sprawami dawno zamkniętymi z ramienia gdańskiego Archiwum X. Znajdziecie tu bardzo ciekawy wątek prawdziwej sprawy z początku 2003 roku, która nie została wyjaśniona do dzisiaj. Do tego opisana tu świetna kryminalna zagadka zmusi Was do niedokładania tej książki. Autor zachwyca stylem, który sprawia, że każda scena nabiera intensywności i głębi. Potrafi budować napięcie z chirurgiczną precyzją, stopniowo odkrywając kolejne warstwy intrygi. Dzięki dbałości o detale i umiejętnemu w prowadzeniu akcji, Ludwik nie tylko wciąga czytelnika w wir wydarzeń, ale także pozostawia miejsce na refleksję i domysły, które zmuszają do zaangażowania w treść. Na duży plus trójmiejski klimat, duszny, groźny i nieprzewidywalny. Polecam