Pod drzewami, gdzie nikt nie widzi - Patrick Horvath, Hassan Otsmane-Elhaou

W małym, idyllicznym miasteczku Woodbrook, gdzie drzewa szumią kołysankami, a mieszkańcy – urocze antropomorficzne zwierzątka – przechadzają się po brukowanych uliczkach z uśmiechami na pyszczkach, wszystko wydaje się idealne. To taki świat, który mógłby ilustrować książeczki dla dzieci: pastelowe kolory, miękkie kontury, króliczki w fartuszkach i niedźwiedzie w kaszkietach. Ale co, jeśli pod tą cukrową polewą czai się coś o wiele bardziej drapieżnego? Patrick Horvath w swoim komiksie Pod drzewami, gdzie nikt nie widzi serwuje nam właśnie taką mieszankę – czarny humor, mroczny kryminał i subtelną alegorię natury ludzkiej (czy raczej zwierzęcej), która zostawia czytelnika z gęsią skórką i lekkim uśmiechem niedowierzania. Główną bohaterką jest Samantha, niedźwiedzica prowadząca sklep z narzędziami i materiałami budowlanymi. Z zewnątrz to wzór obywatelki: miła, pomocna, zawsze gotowa podać rękę (łapę?) sąsiadowi. Ale Samantha ma sekret – i to nie byle jaki. W lesie, “gdzie nikt nie widzi”, oddaje się swojej pasji: polowaniu na… inne zwierzątka. Nie na dziką zwierzynę, o nie – na tych, którzy zagrażają sielance Woodbrook. Kiedy w miasteczku pojawia się nowa przybyszka, lisica z podejrzanie ostrymi pazurami, Samantha czuje, że musi działać. To historia o seryjnej morderczyni w futrzanym płaszczu, która broni “raju” przed złem – ale czy jej metody nie czynią z niej największego potwora? Scenariusz to czysty pulpowy kryminał ale opakowany w baśniową formę. To nie jest komiks dla dzieci – choć wizualnie mógłby nim być – ale dla dorosłych, którzy pamiętają, jak straszne bywają bajki Grimmów. Co mnie urzekło najbardziej? To, jak autor buduje empatię do potwora. Samantha nie jest jednowymiarową psychopatką; jej motywacje wykraczają poza zwykłą żądzę krwi. Czy morderstwo to tylko obrona przed chaosem, czy może metafora, jak zło w nas wszystkich wślizguje się w struktury społeczne? Komiks nie daje łatwych odpowiedzi, a zakończenie – bez spoilerów – jest tak przewrotne, że ma się ochotę wrócić do pierwszych stron i szukać wskazówek. Komiks w ostatnich dniach otrzymał prestiżową nagrodę Harveya więc tym bardziej zachęcam do lektury.