Tajemnica tajemnic - Dan Brown

Kiedy biorę do ręki książkę Dana Browna, zawsze mam pewne oczekiwania: szybkie tempo, zagadki, odrobina historii, sporo symboliki i ten charakterystyczny „brownowski” klimat, który wciąga od pierwszych stron. „Tajemnica tajemnic” spełniła dokładnie to, co chciałam, a nawet trochę więcej, bo poczułam tu powiew świeżości w porównaniu z poprzednimi jego powieściami. Brown znów wrzuca nas w wir wydarzeń praktycznie od razu, ale tym razem akcja wydaje się bardziej precyzyjnie ułożona, mniej rozwlekła. Największą zaletą tej książki jest to, że autor, mimo iż wciąż opiera się na faktach, teoriach i symbolice, nie przeciąża nimi czytelnika. Wiele razy miałam tak, że odkładałam jego książki, bo przytłaczała mnie ilość informacji, a tutaj tego nie ma. Fabuła płynie gładko, zagadki są naprawdę ciekawe, a do tego Brown bawi się naszymi oczekiwaniami, bo kluczowe elementy fabuły wcale nie idą w kierunku, w jakim się spodziewałem. Atmosfera tajemnicy jest mocna przez całą powieść. Uwielbiam to jego budowanie napięcia, kiedy wszyscy wydają się kogoś ukrywać, kiedy każdy szczegół ma podwójne znaczenie. Tu dokładnie tak jest, bo trzyma w napięciu non stop.