Malarze świata Amadeo Modigliani+ Caravaggio+ Paul Gauguin + Rembrandt - Opracowanie zbiorowe
Paul Gauguin
Niektórzy nazywają go królem nowoczesnego malarstwa, inni twierdzą, że był najwybitniejszym malarzem przełomu XIX i XX wieku. Jego dzieła zachwycają ludzi na całym świecie. Wiele z nich uznawanych jest za obsceniczne. Tak samo jak życiorys artysty. Książka, zawierająca reprodukcje wszystkich najważniejszych obrazów Paula Gauguina, ukazuje wpływ artysty na rozwój sztuki, ale też mierzy się z jego życiowymi wyborami, które dziś wzbudzają tyle kontrowersji.
Caravaggio
Caravaggio był artystą żyjącym na przełomie epok – manieryzmu i baroku, który skierował malarstwo na nowe tory. Zapisał się w historii sztuki jako jeden z najwybitniejszych geniuszy dorównujący trzem gigantom włoskiego renesansu: Leonardowi da Vinci, Rafaelowi Santiemu i swemu imiennikowi, Michałowi Aniołowi Buonarrotiemu. Choć szybko został zapomniany, to dziś, niemal pół wieku po jego śmierci, poruszają nas emanujące z jego obrazów: dramatyczny światłocień, brutalny naturalizm oraz silny ładunek emocjonalny.
Amedeo Modigliani
Życie Modiglianiego to metafora tragicznego losu artysty przeklętego – skupionego na sztuce, bezkompromisowego outsidera niezrozumianego i niedocenionego przez otoczenie. Gdyby nie przedwczesna śmierć, zapewne doczekałby się sławy i majątku. Jego portrety i akty, zainspirowane modną na początku XX stulecia rzeźbą afrykańską, nasycone silnym ładunkiem smutku i wyobcowania, porywają kunsztem i siłą wyrazu. Wykreowana przez niego malarska rzeczywistość z jednej strony wydaje się bliska sztuce tradycyjnej, z drugiej, dotrzymuje kroku poszukiwaniom eksperymentatorów początku ubiegłego wieku.
Pieter Bruegel
Tworzący w połowie XVI stulecia Pieter Bruegel uważany jest za najwybitniejszego niderlandzkiego artystę okresu późnego renesansu.
Z empatią i humorem pochylał się nad losem współczesnych sobie prostych ludzi. W ich egzystencji odnajdywał mądrość, radość i siły zdolne pokonać wszelkie przeciwności losu.
Pod pozorami rubaszności i czytelnej formy ukrywał w dziełach moralizatorskie przestrogi.
Był uważnym obserwatorem rzeczywistości, wytrawnym psychologiem, a także człowiekiem wrażliwym na piękno natury.
Choć na ponad dwa stulecia o Brueglu zapomniano, „odkryto” go na nowo na przełomie XIX i XX wieku, dostrzegając w jego dziełach ponadczasową mądrość i próbę zrozumienia ludzkiej natury.
W zestawie
Paul Gauguin
Niektórzy nazywają go królem nowoczesnego malarstwa, inni twierdzą, że był najwybitniejszym malarzem przełomu XIX i XX wieku. Jego dzieła zachwycają ludzi na całym świecie. Wiele z nich uznawanych jest za obsceniczne. Tak samo jak życiorys artysty. Książka, zawierająca reprodukcje wszystkich najważniejszych obrazów Paula Gauguina, ukazuje wpływ artysty na rozwój sztuki, ale też mierzy się z jego życiowymi wyborami, które dziś wzbudzają tyle kontrowersji.
Caravaggio
Caravaggio był artystą żyjącym na przełomie epok – manieryzmu i baroku, który skierował malarstwo na nowe tory. Zapisał się w historii sztuki jako jeden z najwybitniejszych geniuszy dorównujący trzem gigantom włoskiego renesansu: Leonardowi da Vinci, Rafaelowi Santiemu i swemu imiennikowi, Michałowi Aniołowi Buonarrotiemu. Choć szybko został zapomniany, to dziś, niemal pół wieku po jego śmierci, poruszają nas emanujące z jego obrazów: dramatyczny światłocień, brutalny naturalizm oraz silny ładunek emocjonalny.
Amedeo Modigliani
Życie Modiglianiego to metafora tragicznego losu artysty przeklętego – skupionego na sztuce, bezkompromisowego outsidera niezrozumianego i niedocenionego przez otoczenie. Gdyby nie przedwczesna śmierć, zapewne doczekałby się sławy i majątku. Jego portrety i akty, zainspirowane modną na początku XX stulecia rzeźbą afrykańską, nasycone silnym ładunkiem smutku i wyobcowania, porywają kunsztem i siłą wyrazu. Wykreowana przez niego malarska rzeczywistość z jednej strony wydaje się bliska sztuce tradycyjnej, z drugiej, dotrzymuje kroku poszukiwaniom eksperymentatorów początku ubiegłego wieku.
Pieter Bruegel
Tworzący w połowie XVI stulecia Pieter Bruegel uważany jest za najwybitniejszego niderlandzkiego artystę okresu późnego renesansu.
Z empatią i humorem pochylał się nad losem współczesnych sobie prostych ludzi. W ich egzystencji odnajdywał mądrość, radość i siły zdolne pokonać wszelkie przeciwności losu.
Pod pozorami rubaszności i czytelnej formy ukrywał w dziełach moralizatorskie przestrogi.
Był uważnym obserwatorem rzeczywistości, wytrawnym psychologiem, a także człowiekiem wrażliwym na piękno natury.
Choć na ponad dwa stulecia o Brueglu zapomniano, „odkryto” go na nowo na przełomie XIX i XX wieku, dostrzegając w jego dziełach ponadczasową mądrość i próbę zrozumienia ludzkiej natury.