Cisza w mazurskim lesie - Sandra Podleska

„Cisza w mazurskim lesie” Sandry Podleskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, ale już teraz wiem, że z pewnością sięgnę po jej inne książki. Od pierwszych stron poczułam, że mam do czynienia z czymś wyjątkowym- historią, która łączy w sobie emocje, tajemnicę i piękno mazurskich krajobrazów. Fabuła powieści skupia się na Laurze, dziennikarce śledczej pracującej dla tygodnia „Meritum”. Kobieta, naznaczona trudnymi doświadczeniami z przeszłości, stawia karierę na pierwszym miejscu i marzy o awansie. Gdy pojawia się szansa na wyższe stanowisko, Laura nie waha się ani chwili- podejmuje wyzwanie napisania reportażu o tajemniczym zabójstwie młodej kobiety w małej mazurskiej wsi. Do pomocy zostaje przydzielony jej Arek, współpracownik, którego obecność na początku mocno ją irytuje, zwłaszcza, że od roku nieudolnie zabiega o jej względy. Na miejscu okazuje się, że mieszkańcy wioski tworzą bardzo zamkniętą społeczność i strzegą swoich sekretów. Laura musi zmierzyć się nie tylko z trudną zagadką kryminalną, ale także z własnymi uczuciami, które zaczynają ją zaskakiwać. Książka bardzo mi się podobała- to świetna powieść obyczajowa z subtelnym, ale intrygującym wątkiem kryminalnym. Przyznam szczerze, że jestem kiepska w odgadywaniu, kto jest sprawcą zbrodni, więc oczywiście nie domyśliłam się rozwiązania zagadki, co tylko dodało mi frajdy z lektury. Styl Autorki jest świeży, a sposób w jaki buduje napięcie i kreśli bohaterów sprawia, że chce się odkrywać więcej jej literackiego świata. „Ciszę w mazurskiemu lesie” czyta się ekspresowo, bo historia wciąga od pierwszej strony i nie pozwala się oderwać. Mazurskie krajobrazy opisane są z taką plastycznością, że niemal otaczają czytelnika i przyciągają go swoimi spokojem i tajemniczością. Wątek romantyczny jest nieoczywisty, a nawet smutny, co nadaje powieści głębi i sprawia, że nie jest to kolejny banalny romans. Ta pozycja zdecydowanie jest warta uwagi i polecam ja każdemu, kto szuka emocjonującej, ale i refleksyjnej lektury, która zostaje w pamięci na dłużej.

Laura pracuje w tygodniku Meritum, ma okazję otrzymać awans jako dziennikarka śledcza. Musi w ciągu trzech tygodni wyjaśnić zagadkę śmierci młodej kobiety w małej wiosce na Mazurach. Jako asystent jedzie z nią Arek, niezbyt lubiany kolega z pracy. Ludzie w wiosce wydali już wyrok na zamkniętym w sobie i nieprzystępnym mężczyźnie mieszkającym w środku lasu...czy jednak słusznie? A może chodzi o coś więcej niż morderstwo? Spodziewałam się obyczajówki z romansem, a tu na deser otrzymałam kryminał. Nie powiem, ucieszyłam się bardzo. Połknęłam tę powieść właściwie w jeden dzień, wciągnęła mnie i musiałam natychmiast poznać jej zakończenie, a to chyba o czymś świadczy, czyż nie? Łatwo jest ocenić kogoś bez bliższego poznania, w bardzo prosty sposób niszcząc tym samym temu nomen omen, nieznajomemu, życie. Wystarczy jedno zdanie, jakaś aluzja, a że nie prawdziwa...kogo to obchodzi? Laura to dziennikarka śledcza mająca swoje traumy, zraniona przez życie i bojąca się stworzyć coś nowego. Oddana bez reszty pracy, nie dostrzegająca tego co ma tak blisko siebie. Świetna,.dynamicznie rozwijająca się fabuła z bardzo dobrze skonstruowaną zagadką kryminalną, której nikt nie kwapi się rozwiązać, aż tu nagle pojawia się kolejny trup...teraz już raczej wypada to wyjaśnić. Zakończenie, zaskakuje, obnażając skomplikowaną naturę człowieka. Nie czytałam innych książek autorki, ale przyznam,że jestem nimi zaintrygowana, bo i pióro ma lekkie, ładnie, plastycznie opisuje miejsca wydarzeń i po prostu, bardzo ciekawie pisze.