Romans tylko na lato - Abby Jimenez

Klątwy w obecnych czasach nie są popularne i mało kto w nie wierzy, co nie zmienia faktu, że kiedyś robili wszystko, by nie stać się ich ofiarami. Te magiczne zaklęcia przybierały różne formy, niezmiennie, przynosząc szkody osobie, w którą je wymierzono. Nie jest łatwo funkcjonować, gdy ktoś rzuci na nas klątwę… A właśnie takie podejrzenia mają główni bohaterowie tej powieści. Emma jest pielęgniarką podróżną, dzięki czemu ma okazję pracować w różnych miejscach i nabywać doświadczenia. Nigdzie nie zostaje na dłużej i wraz ze swoją przyjaciółką Maddy na zmianę wybierają kolejną destynację swojej podróży i tymczasowego zatrudnienia. Kobiecie odpowiada taki styl życia, a cały swój świat mieści w dwóch walizkach. Po trudnym dzieciństwie w ten sposób ma wrażenie, że panuje nad swoją codziennością. Ale jak długo można tak funkcjonować? Justin wierzy, że ciąży nad nim klątwa, jeśli chodzi o związki i podejmie każdą próbę, by ją przełamać. Na co dzień jest statecznym mężczyzną, ma dobrą pracę, nieco dziwnego psa i jedyny w swoim rodzaju widok z okna kawalerki, którą zamieszkuje. Chciałby znaleźć swoją drugą połowę, a przypadkowa znajomość z Emmą otwiera mu na to szansę – przynajmniej w pokręconym mniemaniu tejże dwójki. Jednak plany mają to do siebie, że lubią się sypać, a życie potrafi zaskakiwać. Bo co zrobić, gdy w skrzętnie uknute działanie, wdzierają się uczucia, których nie da się powstrzymać? „Romans na lato” opisem fabuły zapowiada lekką, zabawną komedię romantyczną, jednak nic bardziej mylnego. Oczywiście, znajdziemy w niej humor, sceny wywołujące uśmiech na twarzy i przyjemną narrację, przez którą się płynie. Jednak ta książka oferuje o wiele więcej, i to czyni ją wyjątkową. Wielowymiarowi bohaterowie zmagają się z własnymi trudnościami, choć na pozór wydawać by się mogli młodymi ludźmi bez większych trosk. Fabuła teoretycznie przewidywalna tak naprawdę zaskakuje czytelnika w wielu miejscach, co dodaje jej życiowej goryczy i przede wszystkim realizmu. Jimenez już wielokrotnie udowodniła, że nie tworzy powieści przesłodzonych i banalnych, i ta pozycja to potwierdza. Autorka porusza w niej wątki dotyczące trudnego dzieciństwa i jego wpływu na dorosłych już ludzi, mocy wybaczenia i empatii, toksycznego rodzicielstwa, strachu przed zaangażowaniem, gniewu, którego nie można się wyzbyć, ciężaru bycia głową rodziny, czy problemów psychicznych. Wplata te tematy do kreowanej historii niezwykle umiejętnie, nie przytłaczając nimi, a tworząc wspólny i co najważniejsze mądry całokształt z opowieścią o miłości. Miłości niełatwej i pełnej przeszkód do pokonania, a jednak pełnej siły, piękna i odpowiednich wartości. Emocje podczas tej lektury wielokrotnie chwytają za gardło, ale właśnie dzięki temu staje się tak bliska czytelnikowi. Ogromnie polecam!