Czarny Staw - Robert Ziębiński

W "Czarnym Stawie" poznajemy Kamila - nastolatka, który po rozwodzie rodziców przeprowadza się z mamą do rodzinnego domu swojej babci. Trudne relacje między kobietami, tajemnicze zaginięcie przed laty dziadka, koszmary Kamila i widmo przerażających wypadków nad niepokojącym stawem z ostatnich lat - to wszystko nie daje chłopakowi spokoju i wraz z nowo poznaną paczką postanawia zmierzyć się z tajemnicą Czarnego Stawu... Zawsze lubiłam niepokojące powieści kierowane do nastoletniego odbiorcy, a zawierające w sobie niepowtarzalny miks suspensu, przygody i dreszczyku. Robert Ziębiński stworzył świetną historię, która przypomniała mi zarówno nostalgiczne oglądanie niegdyś "Gęsiej skórki", jak i biezace przeżywanie akcji rodem ze "Stranger Things". Mamy tu świetny klimat małego miasteczka, w którym każdy coś wie, ale panuje wszechobecna, przyproszona strachem, zmowa milczenia. Największe sekrety, jak to zwykle bywa, skrywają najbliżsi, a odkrywanie przeszłości babci Kamila jest tak intrygujące, jak i poruszające i dające ciekawy, szerszy obraz, pozwalający lepiej zrozumieć pozornie nieprzystępną kobietę. Fabuła od samego początku wrzuca nas w najgłębszą toń tytułowego stawu, świetnie grając mieszaniną zagadki, legend i przerażających scen, które nie zdradzają zbyt wiele, pozostawiając sporą przestrzeń dla wyobraźni. Oniryczne wizje czy w końcu faktyczne konfrontacje z przerażającym złem, które skrywają ciemne wody, pozytywnie zaskoczyły mnie bardzo ciekawym konceptem na przeciwnika naszej głównej ekipy, jak i pomysłem, który się tu wykluł na jego zwalczenie. Było kreatywnie, emocjonująco, a dreszczyk napięcia towarzyszył do samego końca. Autor czerpie to, co najlepsze, ze znanych utworów gatunku popkultury oraz podań, miksując je w doskonale współgrającej formie. Nie tylko akcja, ale i bohaterowie zapadają w pamięci. Ciekawe, wyraziste osobowości, wyczuwalna chemia i sympatia pomiędzy członkami paczki, lekkość i naturalność w dialogach - to wszystko kreuje przyciągające postaci, którym z przyjemnością się towarzyszy w tej mrocznej przygodzie.

Zaczynanie od nowa zawsze jest trudne, zwłaszcza dla nastolatka i zwłaszcza kiedy musi mieszkać z babcią, która, odkąd pamięta, jest bardzo oziębła. Kamil wraz z mamą przyjeżdża do Czarnego Stawu. Po rozwodzie rodziców babcia ma wiele do powiedzenia ale do byłego już związku córki. Chłopak poznaje dwójkę rówieśników, z którymi nawiązuje nić koleżeństwa. Niedźwiedź i Akira, bo takie ksywki noszą, wraz z Kamilem próbują odkryć tajemnice zniknięć zaginionych i odnalezionych - martwych już - osób. Czy jednak zdają sobie sprawę,że igrają z samym diabłem? Drogi autorze, nie czytałam poprzedniej wersji tej powieści ale ta bardzo się mi podobała. Co dokładnie? Wplecenie legend, podań w historię. Tajemniczość, niepewność i niepokój towarzyszący na praktycznie każdej stronie książki. Motyw trójki młodych ludzi podejmujących się, z wielką odwagą ale i obawami, walki ze złem, które żyje w ich mieście od niepamiętnych czasów, o którym każdy wie ale nikt o nim nie mówi. Ostateczna walka, wzięta nieco z "To" Stephena King'a, chociaż w bardziej, jak dla mnie, pokazana w przyswajalny sposób. Taki, który rozumiem i potrafię sobie wyobrazić. Chronienie bliskich, jednak bez wskazania im przed czym i dlaczego należy uważać. Coś w stylu: - Nie wolno ci wchodzić do tego lasu. - Dlaczego? - Bo ja tak mówię i masz mnie słuchać! Przyznajcie sami, słabe wytłumaczenie, jeśli nie żadne, a ciekawość musi zostać zaspokojona. Prędzej czy później, bezpiecznie lub całkowicie nie. Bardzo dobrze czytało się mi tę książkę, nie raz i nie dwa wywołała ciarki na skórze, powodując szybsze bicie serca. Historia spójna, ciekawa i z nutką horroru...noo może trochę większą nutą horroru. Fanom takich opowieści powinna się spodobać. Spójrzcie też na wydanie, wydawnictwo się postarało i książka prezentuje się cudownie.

Miejskie (bądź wiejskie) legendy często powtarzane z ust do ust żyją swoim życiem. Zazwyczaj niewiele mają wspólnego z rzeczywistością, a ich pierwotna wersja rozrosła się w miarę podawania z ust do ust, by ubarwić opowieść dla kolejnych słuchaczy. A jeśli wcale nie musi być ubarwiana? Jeśli to nie legenda, lecz prawda, która nadal sieje grozę w okolicy? Kamil to zwyczajny nastolatek, który lubi rysować i ma niebywały talent. Wyprowadzka z Warszawy po rozstaniu rodziców nie jest jego szczytem marzeń, ale doskonale wie, że jego mamie też nie jest łatwo. Wizja zamieszkania u babci, w mieście tak innym od stolicy, w którym nikogo nie zna, nie jawi się kusząco, ale chłopak nie załamuje się. Szybko poznaje ciekawych znajomych, jednak letni brak większych zajęć sprawia, że wraz z nimi całą swoją uwagę poświęca stawowi i tajemnicom miasteczka. A gdy tak brnie w przeszłość, robi się coraz bardziej niebezpiecznie… „Czarny Staw” to teoretycznie lektura nieskierowana do mojej grupy wiekowej. Ale czymże jest metryka jak tylko niepotrzebnymi cyferkami? Bo jeśli powieść jest dobrze napisana, to niezależnie od tego, czy docelowym odbiorcą ma być nastolatek, czy dziecko, to i dorosły spędzi przy niej wyborny czas. I tak właśnie jest z powieścią Pana Roberta. Genialny klimat, piekielnie dobry pomysł oparty na legendzie, który pokazuje, że fantazja Autora nie ma granic, ciekawi bohaterowie i intrygująca tajemnica z przeszłości, a także opisy szalenie działające na wyobraźnię – czego chcieć więcej? Jeśli jeszcze Wam mało to dodam, że wydanie jest wprost zachwycające – twarda oprawa, barwione brzegi, metalizowane elementy… prawdziwe cudo. I ten całokształt po prostu urzeka, pod każdym względem. Przeczytałam tę powieść jednym tchem i mam ochotę od razu krzyczeć, że chcę więcej, bo przecież przygody tych barwnych, młodych, ale i odważnych ludzi jeszcze się nie zakończyły. A Czarny Staw to specyficzne miejsce, przesiąknięte złem od wielu lat i zdecydowanie jeszcze coś tam czyha, by zaburzyć spokój mieszkańców. Oby więcej takich świetnych książek dla młodzieży – tej prawdziwej i tej młodej już tylko duchem. Ogromnie Wam polecam!

"A co, jeśli zło istnieje, tylko nie szuka rozgłosu? Jeśli jest wszechmocne? Jeśli coś może wszystko, to ma władzę także nad siecią, ma władzę nad techniką. Jeśli więc w Czarnym Stawie jest zło i ono nie chce aby ktoś o nim wiedział, to wykorzystuje swoją moc, aby usuwać wszystkie wzmianki na swój temat." Wznowiene wydanie powieści "Czarny Staw" Roberta Ziębińskiego, które ukazało się nakładem Wydawnictwa Mięta, naprawdę robi wrażenie. Twarda oprawa. Barwione brzegi. Srebro, pięknie odbijające się w słońcu. Tak, zdecydowanie już sama oprawa graficzna przyciąga wzrok, a opis wręcz kusi do zagłębienia się w lekturze. A ta jest mroczna. Jest diaboliczna. Jest brutalna. Kiedy Kamil wraz z mamą przyjeżdża do Czarnego Stawu, by zacząć nowy rozdział w sowim życiu, nie spodziewa się, że to miejsce kryje w sobie dużo tajemnic. Jego uwagę oczywiście przyciąga sam staw, który owiany jest dużą, jednak nienajlepszą sławą. Wszak to w jego okolicy, w niewyjaśnionych okolicznościach zginęło wielu ludzi, w tym także dziadek chłopaka. Kamil wraz z grupką przyjaciół, stara się rozwiązać zagadkę Czarnego Stawu. Ale nawiedzające go koszmary nie zawsze ułatwiają mu to zadanie. Z czasem jednak coraz bardziej zaczyna je rozumieć. Nocne majaki przybliżają mu obraz, czającego się w odmętach czarnej wody zła. Zła, które go do siebie przywołuje. Zła, które go kusi. Zła, które pragnie z nim się zmierzyć. Chłopak ma teraz tylko jeden cel - pokonać owe zło i przywrócić stawowi jego dawną świetność. Odczarować go. Wydobyć jego piękno. Ale czy mu się to uda? Czy nastolatek jest w stanie pokonać wszechmoc? "Czarny Staw" to powieść dla młodszych czytelników, jednak ja naprawdę wyśmienicie bawiłam się podczas jej lektury. Zjawiska nadprzyrodzone nie są tym, co mnie, jako czytelnika interesuje i zdecydowanie omijam ich temat szerokim łukiem, jednak w tej książce w ogóle mi nie przeszkadzały, wręcz odniosłam wrażenie, że dodały jej większego wydźwięku i co tu dużo mówić - podobały mi się W "Czarnym Stawie" urzekło mnie nawiązanie do legend i delikatne "wciągnięcie" ich w fabułę. Mimo dreszczy (a może dzięki nim) przebiegających wzdłuż kręgosłupa, książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie i naprawdę szybko. Totalnie mnie zachwyciła i dała to, czego się po niej spodziewałam - emocje, a także tajemniczy, mroczny klimat, który wciągnął mnie od pierwszych stron. Fani legend, tajemnic, dreszczyku emocji a także przyjaźni gotowej na największe poświęcenia będą usatysfakcjonowani Polecam