Moje własne Notting Hill - Agnieszka Olejnik

Wszystko w naszym życiu ma termin ważności – nie tylko kupowane produkty, choć zazwyczaj tylko o tym myślimy, ale też wszelkie relacje, znajomości, ale też nasz czas na ziemi. Nigdy też nie wiemy jak długo coś potrwa, czy związek się rozpadnie za kilka, czy kilkanaście lat, czy ktoś bliski przedwcześnie nie odejdzie, czy przyjaźnie zostaną zawarte na zawsze, czy tylko na moment. Ale czy to oznacza, że nie warto poznawać ludzi i dawać sobie szans na szczęście? Mila żyje od lat swoim życiem w Poznaniu, a jej relacje z rodzicami rozluźniały się wraz z biegiem lat. Pracuje jako tłumaczka i choć nie jest to praca jej marzeń nie potrafi opuścić miasta, w którym tak naprawdę jest szalenie samotna. Jej codzienność jest zwyczajna i dopiero trudne wydarzenia zmuszają ją do wzięcia odpowiedzialności za rodzinę i częstsze opuszczanie stolicy wielkopolski. Choć zapiera się przed zamieszkaniem na wsi, odległa Lipowa szybko staje się jej bliska. I gdy wydaje się, że cała jej codzienność jest znowu poukładana, babcia namawia ją na odwiedzenie Londynu. I, mimo że Mila nie jest przekonana do tej wycieczki, to los sprawi, że będzie ona niezapomniana. „Moje własne Notting Hill” to książka przede wszystkim zaskakująca, bowiem w pewnym momencie, gdy Autorka wycisza już emocje czytelnika i prowadzi go kojącą narracją, fabuła przybiera nieoczekiwany obrót i nadaje tej pozycji niepowtarzalności. A przy okazji skłania do refleksji nad tymczasowością wszystkiego w naszym życiu, nad tym, że warto korzystać z każdego dnia, który mamy, że nie należy odrzucać szansy na miłość i szczęście, nawet wiedząc, że finalnie może to nieść wiele bólu, gdy dobiegnie końca – przecież nikt nie odbierze nam wspomnień. Pani Agnieszka decyduje się na umieszczenie tu oryginalnego i wzruszającego wątku miłosnego, wykazując się tym samym sporą odwagą, aby przedstawić go w sposób niecodzienny dla pozycji obyczajowych czy romansów. W wątku pobocznym porusza także ważny temat dotyczący tego, że wiek nie powinien nas powstrzymywać przed działaniem, przed korzystaniem z życia, nie zamykać nas na nowe, bo przecież nawet będąc emerytem można odnaleźć szczęście. Barw całej lekturze dodaje postać babci Lili, kobiety z charakterem, doświadczonej i wiedzącej czego chce od życia, gwarantującej swoją osobą wiele zabawnych momentów. A całokształt powieści stanowi naprawdę wartościową historię, którą warto poznać i która – zaręczam, zostanie z nami na dłużej. I chciałabym na końcu zaznaczyć, że tytuł dla tej książki „Wzgórze nic” też byłby idealny! A dlaczego? Koniecznie sprawdźcie sami!