Wylinka - Wit Szostak

W "Wylince" poznajemy Klarę - dziesięciolatkę, która spędza wakacje w rodzinnym domu letniskowym. Pewnego dnia coś przerywa błogą sielankę - dziewczynka budzi się w domu bez rodziców, a w dodatku na strychu zamieszkuje nieznany chłopiec, który twierdzi, że to sanatorium, w którym przebywa od dawna... Powstało już wiele godnej uwagi literatury dziecięcej i w tym gatunku wybór jest ogromny. Jeśli natomiast szukacie czegoś naprawdę nietuzinkowego i oryginalnego, to zdecydowanie warto przyjrzeć się tej książce. Moją uwagę w pierwszej chwili już zwróciła niezwykła dojrzałość tej historii. Nie tylko fabularna, ale również językowa. Autor, mimo iż kieruje powieść docelowo do młodszego czytelnika, to nie upraszcza, nie infantylizuje, wprost przeciwnie - kreuje ją tak znamienitą oprawą, którą mogę wręcz podciągnąć do swoistej literatury pięknej. Opowieść snuta przez Szostaka jest wielowymiarowa, zahaczająca w porażający sposób o metafizykę, w pewnym sensie o filozofię, wątki przemijania i dojrzewania, tworzenia siebie na nowo. Wartości, mądrość i refleksje można z niej czerpać garściami - i to nie tylko przez dzieci. Jako dorosły odbiorca również nie mogłam przejść obojętnie wobec tak poważnej i wzniosłej puenty, która zmusiła mnie do przystanięcia w zadumie. To rewelacyjna forma otwartego dialogu, który można prowadzić tak w formacie rodzic-dziecko, jak i ja zewnętrzne-ja wewnętrzne. Tytułowa wylinka to fantastyczna metafora nieuchronnego przemijania, które, choć bywa bolesne, pozwala pozostawić po sobie ślad i pójść dalej. Tak głębokiego przekazu dawno nie widziałam w literaturze gatunku. A nawet domyślając się, jakie będzie finalne rozwiązanie fabularnej zagadki, to i tak nie umniejsza to jej siły. Bogate słowo jest dodatkowo ubarwione przepięknymi ilustracjami, które są godnym zwieńczeniem całości i zachwycają estetyką. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem. Nieważne, ile masz lat - czytaj! Warto