Sówka Stefka - Juliette Lagrange

„Sówka Stefka” to jedna z tych książeczek, po które sięgnęłam trochę przez przypadek, ale która zostawiła po sobie coś więcej niż tylko miły wieczór z dzieckiem. Ilustracja na okładce mnie zauroczyła – taka delikatna, trochę senna, przytulna. I tak właśnie jest cała ta książka – spokojna, wyważona, pełna ciepła. Opowiada o sówce, która bardzo pragnie zrozumieć świat wokół siebie, uczy się, doświadcza, czuje. Nie ma tu pędu, hałasu ani sztucznego morału. Jest za to przepięknie pokazana dziecięca ciekawość, potrzeba bliskości i – co dla mnie najważniejsze – miejsce na emocje. To taka opowieść, którą można przeczytać powoli, zatrzymując się na poszczególnych ilustracjach (które są po prostu OBŁĘDNIE piękne – miękkie, subtelne, prawie akwarelowe), rozmawiając z dzieckiem o tym, co widzi, co czuje bohaterka i co my sami w tym wszystkim odnajdujemy. U mnie „Sówka Stefka” zadziałała trochę jak opowieść terapeutyczna – przyniosła spokój po intensywnym dniu, skłoniła do przytulenia i rozmowy o tym, co nas martwi i czego się boimy. I to wszystko w sposób zupełnie nienachalny, naturalny. Bardzo, bardzo polecam, szczególnie dla wrażliwych dzieci. :)