Ostatni element - Karolina Winiarska

W Rzeszowie Aurelia prowadzi sklep z puzzlami. Za sprawą pewnego artykułu z okazji dnia kobiet, w którym kobieta opowiada o swojej pracy, przeszłość puka niespodziewanie do pewnych drzwi. Teraz ta osoba chce zrobić wszystko aby prawda nie wyszła na jaw. Natomiast Aurelia pragnie poznać i ułożyć brakujące elementy życia, swojego i tych najbliższych. Człowiek jest istotą, która lubi wiedzieć kim jest, może nawet nie tyle lubi co czuje się wtedy kompletny. Gdy życie składa się z elementów które nijak nie pasują do siebie, albo jakiegoś brakuje będzie tyle szukał, drążył aby nareszcie złożyć całość i poczuć się dobrze... sam ze sobą. Autorka świetnie nawiązała życie bohaterki, Amelii, do niekompletnych puzzli. Wizyta starszej kobiety w sklepie przywołuje wspomnienia, tylko dlaczego po tylu latach i dlaczego w tych wspomnieniach wiele elementów do siebie nie pasuje. Powieść, niezbyt długa, jednak zawierająca dużo emocji, o poszukiwaniu prawdy i o jej zatajaniu, o tym do czego może posunąć się człowiek, który ma na względzie jedynie dobra materialne. To też powieść o małomiasteczkowej mentalności ludzi, wykluczeniu osoby nie pasującej do idealnego jej obrazu. Krzywdzie i linczu. Niezrozumieniu pewnych zachowań, braku rozmowy takiej prosto od serca. Jak zawsze w książkach Karoliny można znaleźć jakąś głębie i z pozoru prosta historia daje powód do refleksji nad swoim życiem. Jedynie wątek relacji między Aurolą, a Igorem był dla mnie za mało rozwinięty, ale może tak właśnie miało być aby skupić się na tym co w tej powieści było istotniejsze . Jednak to nie skreśla tej książki, którą bardzo polecam.