Pirania duszy - Klaudia Zacharska

Gadulska Pola, kujonka River i tajemnicza Maja mieszkają w pozornie spokojnym miasteczku Sepia. Pozornie, ponieważ coś dziwnego dzieje się z niektórymi mieszkańcami. Odrętwienie, apatia i ciągłe zmęczenie. Objawy, których zwieńczeniem jest całkowite i dosłowne stanie się bezwładną marionetką. Maja posiada pewne zdolności ale czy da radę pokonać tę dziwną magię? Na pewno w pojedynkę się jej to nie uda, ale z przyjaciółmi, kto wie? Inność przeraża. Nie tylko osoby postronne ale może przede wszystkim tego kto jest tą innością dotknięty. Strach przed wyśmianiem, odrzuceniem, potraktowaniem jak dziwadło...lub jeszcze co gorsze, zawód. Ta ciągła obawa sprawia,że samotność to drugie imię takiej osoby. Na szczęście na świecie są ludzie ciekawi, dobrzy i łatwo nawiązujący kontakt. Takimi okazały się Pola i River, które szybko zaprzyjaźniły się z nową mieszkanką Sepii, Mają. Wiecie za co lubię literaturę dziecięco/młodzieżową? Za to, że jako już dorosła mama mogę wejść w świat, który chce pokazać dzieciom. Mogę w tej rutynie codzienności wkroczyć w świat fantazji, magii i młodzieżowych relacji. Mogę też sprawdzić czy dana lektura będzie odpowiednia w przyszłości dla moich dzieci, czy pokazuje wartości jakie sama chce im przekazać. "Pirania duszy" to książka, której fabuła kojarzy się mi z tym co się dzieje w doczesnym świecie. Jak smartfony itp gadżety sprawiają,że dzisiejsza młodzież staje się jak bezwolne marionetki w ich "rękach". To też powieść o przyjaźni i bezinteresownej chęci niesienia pomocy oraz rodzinnych relacjach. Polecam młodym czytelnikom, a i dorosłym może się spodobać.

"Pirania duszy" przenosi do małego miasteczka Sepia, do którego wprowadza się nieśmiała Maja - pasjonatka rocka. Zaprzyjaźnia się z bystrą River i rezolutną Polą - jako trzy Latarenki oddają się swoim pasjom i budowaniu więzi. Gdy jedna z nich zostaje nieoczekiwanie zaatakowana przez tajemnicze zaklęcie, a jednocześnie ujawnią się magiczne uzdolnienia innej, tylko wspólnymi siłami mogą pokonać złe moce.. Uwielbiam dobrze dopracowaną literaturę dziecięcą, która porywa zarówno przesłaniem i wartościami, jak i samym pomysłem na fabułę. Tu tego nie brakowało! Podobał mi się ogromnie pomysł na wątki magiczne. Zarówno klątwa, jaka spada na mieszkańców Sepii, jak i uzdolnienia jednej z naszych bohaterek, fenomenalnie oddziałują na wyobraźnię, rysując przed oczami czytelnika piękne, malownicze sceny tak niewinnej radości jak i walki dobra ze złem. Kolejne zdarzenia porywają, wzbudzając sporo emocji. Udziela się tu radość, zaintrygowanie czy determinacja, ale można odczuć nutkę grozy, bowiem elementy dreszczyku w tej historii są również godne odcinka w np. słynnej "Gęsiej skórce" Z drugiej strony jest tu również opcja do dalszej i głębszej interpretacji, bowiem to, co dzieje się w formie nadprzyrodzonej, w pewien sposób można przenieść w obszar psychologiczny, rozważając kwestie zdrowia psychicznego czy interakcji społecznych. Zresztą i poza tym autorka w bardzo naturalny i wartościowy sposób mówi również o adopcji, stracie czy bullyingu. Z całości można czerpać garściami potencjalne tematy do ważnych rozmów. Dodatkowo nasze główne bohaterki, ale też ich otoczenie są napisane realistycznie i znakomicie oddają rozterki, z którymi zmaga się większość nastolatków, a także dobre wzorce postępowania dorosłych w trudnych sytuacjach. Nie sposób nie wspomnieć też o pięknych ilustracjach, których może nie było dużo, ale każda z nich ogromnie cieszyła oko kolorytem i detalami. To bardzo dobra książka, która zapewnia tak rozrywkę, jak i podstawy do refleksji, rozmów czy dyskusji - i dla mlodszych, i dla starszych. Ja polecam i mam nadzieję, że to uniwersum jeszcze powróci