Pamiętne lato - Sophie Claire

To jedna z tych historii, która zaczyna się trochę nieśmiało, ale z każdą kolejną stroną nabiera tempa i rumieńców, i w rezultacie zostawia po sobie bardzo przyjemne wrażenie. Początek był… no cóż, nieidealny. Trochę literówek, trochę chaosu, jakby ktoś chciał nas wrzucić w sam środek życia bohaterów bez chwili na złapanie oddechu. Przez chwilę miałam nawet moment zwątpienia, czy to na pewno książka dla mnie? Ale postanowiłam dać jej szansę… i dobrze zrobiłam! Bo z każdą kolejną stroną historia zaczęła układać się coraz lepiej. Tekst się uspokoił, bohaterowie nabrali głębi, a ja bezwiednie wsiąkłam. „Pamiętne lato” ma w sobie coś z dawnych romansów – tych, w których nie trzeba epatować erotyką, żeby poczuć napięcie między postaciami. Tu wszystko rozgrywa się na poziomie spojrzeń, niedopowiedzeń, drobnych gestów. I bardzo mi to pasowało! Sophie Claire udowadnia, że można napisać romantyczną historię z wyczuciem, bez nadmiernej dosłowności, a mimo to skutecznie chwycić za serce. Nie jest to opowieść idealna od pierwszej strony, ale zdecydowanie należy do tych, które zyskują z czasem. I które, mimo drobnych niedociągnięć, po prostu się lubi.

Czas jest pojęciem względnym – zdarza mu się pędzić na złamanie karku, ale bywają też momenty, że okrutnie się dłuży. Wszystko zależy od okoliczności, towarzystwa, tego, czy na coś czekamy, nastroju chwili. I choćby dlatego dwa tygodnie wydają się niezbyt długie, gdy myślimy chociażby o wakacjach na rajskiej wyspie. Ale znowu spędzenie tego czasu z byłym mężem to już prawie lata świetlne… Natasha jest florystką i ciężko pracowała na to, by w ogóle otworzyć własną kwiaciarnię, a potem wyrobić sobie odpowiednią markę. Po nieudanym małżeństwie, które złamało jej serce, pozostała jej tylko praca. Wraz z wiekiem stała się pewniejsza siebie i bardziej stanowcza, co nie zawsze stanowiło jej cechy charakterystyczne. Nie zmieniło się jednak jej pragnienie posiadania rodziny, do której od lat zawsze tęskniła. Luc pochodzi z majętnej i dużej rodziny, jednak nie zawsze był z nimi blisko. Choć mógł przejąć winiarnię, będącą we władaniu jego bliskich od pokoleń, wolał postawić na własną firmę, którą z powodzeniem wprowadził na rynek międzynarodowy. Ceni sobie niezależność i samodzielność, jest pracoholikiem i nigdy nie myślał poważnie o wchodzeniu w związek. Małżeństwo z Nat było przymusem, który kompletnie nie był w jego planach, a rozwód powinien traktować niczym wybawienie. Ale czy na pewno tak jest? „Pamiętne lato” to powieść oparta na motywie drugiej szansy, lecz co dość niecodzienne – byłych małżonków. Już sam prolog mocno dotyka, zapowiadając emocjonalną lekturę i tak właśnie jest. Teoretycznie lekka, osadzona na angielskiej wsi i w malowniczej Prowansji lektura, ogrzewająca ciepłem letnich dni, ma w sobie wiele wartościowej i ważnej treści. Autorka za pośrednictwem ciekawie nakreślonych bohaterów ukazuje jak szybko poddajemy się, jeśli chodzi o związki. Jak brak komunikacji i opieranie swoich sądów na domysłach – często błędnych, może prowadzić do jakże złych decyzji. Pokazuje szaloną istotność szczerości i otwartości w tworzonych relacjach, której nie jest w stanie zastąpić jakakolwiek ilość chemii, czy zbliżeń cielesnych. Dodatkowo, między wierszami, Claire porusza tematy dotyczące mierzenia się ze stratą dziecka, trudów sprostania oczekiwaniom innych, pracoholizmu, rodzinnych problemów, czy tęsknoty za miłością wyniesioną aż z dzieciństwa. A wszystko to oplata jakże ciepłą i kojącą narracją, która mimo tego, że prowadzona w trzeciej osobie, mocno trafia do czytelnika. Spędziłam z tą pozycją naprawdę przyjemne i refleksyjne popołudnie, kibicując bohaterom w ich drodze ku drugiej szansie, w otoczeniu kwiatów, pięknych widoków i szalonych, rodzinnych spotkań. Serdecznie polecam!