Promyczek - Kim Holden

Kiedy sięgałam po „Promyczka” Kim Holden, spodziewałam się czegoś lekkiego, może nawet banalnego. Po prostu kolejnej historii o pozytywnych ludziach, którzy rozświetlają świat wokół siebie. I faktycznie, pierwsze rozdziały niemal utwierdziły mnie w tym przekonaniu i miałam chwilę zwątpienia, czy w ogóle dotrwam do końca. A potem coś się zmieniło. To nie była nagła zmiana akcji, ale raczej stopniowe odkrywanie drugiego dna. To taka książka, która wywołuje prawdziwe emocje. W pewnym momencie musiałam ją odkładać, bo nie widziałam tekstu przez łzy. I to nie była ckliwa, łatwa wzruszająca opowieść, ale pełna czułości, nadziei i bólu historia o tym, że warto być dobrym człowiekiem. Złapałam się na tym, że patrzyłam na swoje życie inaczej. Że zaczęłam się zastanawiać, czy ja jestem czyimś promyczkiem. Czy potrafię być takim światłem, nawet jeśli sama mam cień w sercu. Ta książka dojrzewa. Najpierw cię drażni, potem porusza, a na końcu zostaje z tobą na długo. Nie mogę powiedzieć, że była łatwa do przeczytania, ale zdecydowanie była tego warta.

Dekada to sporo czasu, zwłaszcza w książkowym świecie. Jednak są takie pozycje, które nie tracą na aktualności i wnikają w głębię serca niezależnie od tego, ile upłynęło od premiery. Jubileuszowe, specjalne wydanie "Promyczka" jest bezsprzecznie piękne, jednak co najważniejsze, to treść, którą w sobie skrywa zostawia ślady na duszy już na zawsze! Dodatkowo w wydaniu znajdziecie emocjonalną przedmowę Autorki, która może wycisnąć kilka łez wzruszenia. A resztę wzruszeń warto zostawić na lekturę... "Promyczek" to dość obszerna książka, która swoją objętością może nieco przerażać, jednak zupełnie niepotrzebnie, bowiem czyta się ją w tempie wręcz zawrotnym. Dzięki temu, że zostajemy wrzuceni prosto w wir wydarzeń dotyczących Kate dopiero wraz z czasem poznajemy wszystkie jej tajemnice i przeszłość, która była jej udziałem. Obserwowanie jej poczynań, podejścia do ludzi i codzienności, tego jak radzi sobie ze swoimi problemami i jak zaraża optymizmem, jest wręcz nie do opisania. Co ważne, Kate nie jest przez to przesłodzonym charakterem, wręcz przeciwnie, doskonale wie co to sarkazm, jest uparta i potrafi wyznaczyć granice, a to tylko wzmaga sympatię czytelnika do jej osoby. Autorce świetnie udaje się tu pokazać jak jedna, wyjątkowa osoba, może wiele wnieść do życia i codzienności innych ludzi i jak niezwykle pozytywnie wpłynąć na ich wybory ścieżek życiowych, ale też dodać im odwagi i pewności w tych wyborach. Dodatkowo poruszone tu zostają tematy akceptacji, problemów osób z inną orientacją, chorób psychicznych, szukaniu zapomnienia w używkach, życia po stracie ale i egzystencji pod dyktando innych. To jedna z tych powieści, która łamie serce, nie tylko z uwagi na niesprawiedliwość losu ale i przez to, z czym muszą zmierzyć się postaci poboczne. A zaręczam, że nie będzie im łatwo. Nie da się czytać tej powieści bez chusteczek ale i nie da się przejść obok niej obojętnie, bo jest po prostu wyjątkowa. I przypomina, że warto żyć tu i teraz, bo tylko to tu i teraz tak naprawdę jest pewne. Polecam z całego serca!