Przewrotny los T.1 Nie wolno mi kochać ciebie - Anna Karpińska

„Nie wolno mi kochać Ciebie” to moje kolejne spotkanie z twórczością Anny Karpińskiej, której pióro jest niezwykle lekkie i przyjemne w odbiorze. Autorka po raz kolejny zachwyciła mnie swoją powieścią i świetnie zapowiadającą się serią, na której kontynuację już z niecierpliwością wyczekuję! Tadeusz Kornacki jest pisarze, a swoją koleją powieść postanowił napisać w klimatycznej wiosce pod Łodzią. To właśnie tam poznaje Zosię, nastoletnią córkę gospodarzy, z która wdaje się w płomienny romans. Pisanie powieści dobiega jednak do końca, a mężczyzna wraca do swojego życia, żony i syna. Zosia zostaje porzucona, jednak po namiętnym romansie z pisarzem pozostaje jej pamiątka. Kobieta rodzi córkę Helenkę, o której jednak nie informuje jej ojca, który zostawił ją, nigdy więcej się nie odzywając! Helena w dorosłym życiu zostaje pisarką, znajduje miłość życia – Janka. Gdy dziewczyna przyprowadza do domu wybranka, wraz z jego rodzicami Zosia orientuje się, że jej córka związała się ze swoim przyrodnim bratem. Miłość, która nie powinna się nigdy zdarzyć, tajemnica, która pociągnie za sobą w życiu trudne konsekwencje. Trzy pokolenia kobiet, które mamy okazje poznać w powieści, mierzą się w życiu z konsekwencjami zakazanego uczucia oraz tajemnicy, która nigdy nie miała ujrzeć światła dziennego. Historia, która wciąga od pierwszej strony, intryguje i ciekawi, nie dając odłożyć się na bok, póki nie dowiemy się, co los przygotował dla nich w dalszej kolejności. Piękna, poruszająca historia, w której zdecydowanie nie brakuje emocji. Styl autorki, który powoduje, że kartki przewracają się same, a my nie wiedząc, kiedy docieramy do ostatniego zdania. Zakończenie, którym autorka sprawiła, że czytelnik najchętniej od razu sięgnąłby po kontynuację! Mam nadzieję, że autorka nie każe nam zbyt długo czekać! Bardzo polecam ten tytuł, szczególnie kobietom, bo myślę, że to właśnie w żeńskim gronie ta powieść odnajdzie najszersze grono odbiorców!

Różnice pokoleniowe są widoczne na pierwszy rzut oka. Odmienne sposoby wychowania, znaczące różnice w realiach, w których przyszło się rozwijać, świat pędzący naprzód z każdym rokiem coraz bardziej – to jeden z tych elementów, które w późniejszych latach sprawiają, że czasem trudno się porozumieć i zrozumieć – córki, synów, wnuki. I jest to element wielu rozważań i niekończących się dysput. Ale co, gdy kolejne pokolenie, teoretycznie tak różne, są skazane na popełnianie podobnych błędów? Czy życiorysy osób złączonych krwią mogą być aż tak bardzo do siebie zbliżone? Zofia, nestorka rodu, mama, babcia i niezastąpiona gospodyni. Wraz z mężem przejęła niegdyś rodzinne gospodarstwo, wychowując dwoje dzieci i dbając o dobro bliskich każdego dnia. Nikt z potomków nie wnikał w jej przeszłość, nikt z bliskich nie wspominał minionych zdarzeń, akceptując koleje losu, podobnie jak sama Zofia. Helena, jej odrobinę niepokorna córka, zawsze marzyła o wyrwaniu się z domu i tak też uczyniła. Zacięcie pisarskie zwiastowało jej karierę, co też zdołała uczynić, pomimo wszelkich przeszkód. Matka dwojga dzieci, żona mężczyzny niemal idealnego, można by rzec, że w życiu ma wszystko, a jednak jej serce by się z tym nie zgodziło. Danusia, najmłodsza z rodu, wnuczka i córka, także chciała żyć po swojemu. Wyjechała na studia, bawiła się życiem, szukała tego jedynego. Ale gdy w końcu kandydat do serca i duszy się znalazł na jaw zaczęły wychodzić sekrety, które powinny zostać uśpione. A może jednak prawda, nawet najgorsza, powinna ujrzeć światło dzienne? „Nie wolno mi kochać ciebie” to obyczajowa książka o trzech pokoleniach kobiet i zupełnie nie spodziewałam się, że tak mocno podbije moje serce. Losy głównych bohaterek sprawiły jednak, że trudno mi było oderwać się od lektury, a kolejne zakręty ich ścieżek oraz trudne wybory uczuciowe powodowały całe multum emocji. Dzięki retrospekcjom poznajemy młodość zarówno Zofii, jak i Heleny, a tym samym powody złamanych serc, których przyszło im doświadczyć. Nieodpowiednie wybory miłosne to tylko jeden z ich błędów, bowiem tym największym chyba są tajemnice, których pilnie strzegły i miały nadzieję nigdy nie ujawniać. Tajemnice, które mogły zranić najbliższe im osoby, ale też mocno krzywdziły je same, każdego dnia. Autorka genialnie operuje słowem, przekazując czytelnikowi całą burzę uczuć towarzyszącą postaciom i znakomicie oddając ich stan, wątpliwości, rozterki, jak też i motywacje, które skłoniły ich do takich, a nie innych czynów. Ale czy życie nie potrafi być przewrotne? I to jeszcze jak, i idealnie zostaje to zobrazowane w tej powieści. Zdrady, kłamstwa, miłość i jej namiastki, relacje rodzicielskie, choroby, nieoczekiwane zdarzenia i wstrząsające zbiegi okoliczności – to i jeszcze więcej znajdziemy w tej powieści. Osobiście chciałabym już natychmiast mieć przy sobie drugi tom, bowiem czuję, że Pani Karpińska jeszcze mnie czymś zaskoczy. A przy okazji zachwyci nienagannym stylem, genialną kreacją charakterów i życiowymi tematami. Czy dla miłości warto postawić się całemu światu? Sprawdźcie, gorąco polecam tę pozycję!

Trzy pokolenia kobiet, Zosia, Helena i Danusia. Wszystko zaczęło się od wakacji w latach sześćdziesiątych, kiedy to młoda Zosia zauroczona i zafascynowana znanym pisarzem wplątuje się w romans, którego owocem jest córka Helena, o której Tadeusz nie ma pojęcia. Może i udałoby się nadal utrzymywać w tajemnicy prawdę, gdyby Helena nie przedstawiła jej swojego narzeczonego oraz jego ojca...kilkadziesiąt lat później sytuacja ponownie się powtarza, a młodzi nie chcą tak łatwo się poddać. Książka o tym jak błędy, a może nie tyle błędy co miłość i zatajenie prawdy mają wpływ na dalsze pokolenia. Jak ciężko odkręcić coś co już się wydarzyło, jak praktycznie niemożliwym staje się pozbycie uczucia miłości do drugiej osoby, ze względów moralnych. Historia o niejakim fatum ciążącym na kobietach z jednego rodu. Powtarzanie tego samego schematu i tych samych błędów. Tajemnice mające wpływ na losy innych. Powieść czytałam z wielką ciekawością. Podoba się mi przeplatanie narracji tych trzech kobiet, pokazywanie sytuacji z ich perspektyw, zmagania każdej z nich z konsekwencjami własnych i nie tylko własnych, decyzji. Ale też walka o swoje szczęście, dobro najbliższych i głęboka więź z przyjaciółkami - chociaż tu węszę zdradę. Jest to początek serii Przewrotny los, pasujący idealnie do całej fabuły powieści i z niecierpliwością wypatruje kolejnego tomu. Bardzo dobrze napisana, nie pozwalająca na chwilę oddechu, bo non stop coś się dzieje i wciągająca literatura obyczajowa.