Domy z papieru - Krystyna Jarocka

Krystyna Jarocka w swojej powieści "Domy z papieru" zabiera czytelników w podróż przez zawiłe ścieżki życia codziennego w okresie przemian ustrojowych w latach osiemdziesiątych, odsłaniając zarówno groteskową rzeczywistość, jak i osobiste dramaty bohaterów. Książka jest swoistą mozaiką pełną szczegółowych opisów, dynamicznych dialogów i przenikliwych obserwacji, które wnikają głęboko w ludzką psychikę. Bohaterowie powieści to zwykli ludzie mierzący się z trudami codzienności: brakami materialnymi, nierównościami społecznymi, zależnością od układów i protekcji, a także skomplikowanymi relacjami rodzinnymi. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia kobiety, która próbuje godzić życie zawodowe i rodzinne, a także walczy o stabilizację w świecie pełnym absurdów. Powieść przenosi nas do czasów, w których każdy dzień był walką o przetrwanie, ale i momentem pełnym drobnych radości i nadziei. Autorka z niezwykłą lekkością balansuje między realizmem a satyrą. Opisy są plastyczne, a język barwny, miejscami ironiczny, co w połączeniu z dynamiczną akcją sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Krystyna Jarocka nie unika trudnych tematów, jak korupcja, trudności ekonomiczne czy problemy zdrowotne, a jednocześnie daje czytelnikowi okazję do śmiechu przez łzy, dzięki wnikliwym obserwacjom i ciętemu humorowi. "Domy z papieru" to także uniwersalna opowieść o dążeniu do lepszego jutra, sile rodziny i zmaganiach z własnymi słabościami. W tle przewijają się tematy moralności, odpowiedzialności społecznej oraz pytania o granice kompromisów, które jesteśmy w stanie zaakceptować. Powieść ta otrzymała wyróżnienie w 2022 roku w Instytucie Literatury w Krakowie w konkursie "Pokolenie Solidarności". Zapraszam do lektury opisu tamtych lat, pełnych nadziei, ale i rozczarowań. Autorka o sobie: Urodziłam się w Paryżu. Skończyłam filologię polską. Od kiedy pamiętam, literatura była moją pasją. Debiutowałam w poznańskim "Nurcie" fragmentem prozy w roku 1967. Brałam udział i byłam nagradzana w konkursach literackich: I nagroda w dziedzinie poezji i III w prozie w ogólnopolskim konkursie "Nad Kamienną"; wyróżnienie "O Laur Miedzianego Amora"; III nagroda za powieść "Wędrowne ptaki", która była owocem doświadczeń z dzieciństwa, wydana w zbiorze "Z tamtej strony drogi" przez Wyd. Spółdzielcze w 1989 r.; II nagroda za "Oazę" w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie "O Bursztynowy Kwiat Magnolii" w 1987 r. Zdobywałam również nagrody w licznych konkursach poetyckich i literackich organizowanych lokalnie. Drukowałam też drobne opowiadania w gazetach o profilu literackim i społecznym. Niektóre z nich znalazły się w obecnie wydanym zbiorze "Czarne i złote". W sprzedaży jest również tom opowiadań "Kocie szlaki". Pod koniec 2018 roku wydano powieść "Tygiel". Rok później ukazała się w księgarniach internetowych moja następna powieść "Sprzężenie zwrotne",a także saga "Medea z kraju Lechitów" oraz opowieść biblijna "Samotność". Jedyna pogodna opowieść (bo moje pisarstwo jest nieco mroczne) to "Rękopis znaleziony na strychu," wyróżniona zresztą w wydawnictwie Poligraf, która jest w księgarniach internetowych i na stronach Empiku. Ostatni utwór pt. "Dawid" został wydany w 2022 roku przez wydawnictwo "Borgis". Jest to coś w rodzaju psychologicznego rozliczenia się króla Dawida z życiem na łożu śmierci. Zafascynowała mnie ta postać nie tylko ze względu na jego niezwykłą karierę z pastuszka na władcę, ale głównie na fakt, że był poetą.