Taniec hominidów, czyli komedianci z ulicy... - Janusz Bochenek

Osiemnastoletni Marcel, uwiedziony sztuką sceniczną, czyni teatr narzędziem poszukiwań ścieżek rozumienia świata i samego siebie, odkrywania swej wolnomyślicielskiej tożsamości. Pasje sceniczne realizuje w relacji z rozmaitą widownią, którą wybiera, a czasem kreuje dzięki swej nieposkromionej wyobraźni. Nie rezygnuje ze swoich autorskich kreacji nawet wtedy, gdy spotykają go dramatyczne wydarzenia.

Pragnąc wejrzeć do wnętrza ludzkiej natury, w głąb istoty człowieczeństwa, eksperymentuje w gotowości do przekraczania granic w sztuce czy obyczaju. W jego nietypowych spektaklach odbijają się obrazki licznych zjawisk współczesnego świata i ukazują się złożone charaktery człowieka, a także dwoistość jego samego.

Zderzenie z konformistycznym otoczeniem, nasiąkniętym ciemną stroną ludzkiej natury, zaburza jego racjonalny ogląd rzeczywistości i budzi w nim samym bałamutne i niegodziwe skłonności.

Żywiołowej pasji towarzyszą płomienne uczucia, bezwarunkowa przyjaźń i zimna zbrodnia.