Ukryci. Głosy z kryjówek przed Zagładą - Arkadiusz Lorenc

„Ukryci. Głosy z kryjówek przed Zagładą” Arkadiusza Lorenca to lektura bardzo trudna, ale zarazem potrzebna. Od pierwszej strony wzbudziła we mnie wiele emocji, strachu, bólu, żalu i poczucia niesprawiedliwości. Niejednokrotnie podczas czytania z moich oczu płynęły łzy, a sama miałam ochotę krzyczeć z powodu niesprawiedliwości, jakie spotykały ludzi, ale przede wszystkim dzieci, na tym świecie. W książce autor przybliża nam rozmowy, które przeprowadził z ludźmi ocalałymi z Holokaustu. Jest to siedem dorosłych już osób, które przeżyły ten najtrudniejszy okres w swoim życiu jako małe dzieci. Niewinne, bezbronne małe istoty, które zbyt szybko zostały pozbawione możliwości cieszenia się dzieciństwem przez wybuch wojny. Tym trudniej i z większymi emocjami czytałam ten tytuł, gdyż sama jestem mamą maluszków, dla których chciałabym szczęśliwego dzieciństwa, możliwości cieszenia się beztroską i aby na ich promiennych buźkach gościł jedynie uśmiech, a nigdy nie było na nich widzieć strachu. Niewyobrażalne są dla mnie opisy ukrywania się dzieci, które w jednym momencie musiały dorosnąć, przestać się śmiać, w ciszy ukrywać się, drżąc o swoje życie. Wspomnienia, które przedstawiają, są przepełnione smutkiem, bólem i cierpieniem. Maluchy pozbawione radości, ukrywane przed wrogiem w najciemniejszych zakamarkach, gdzie nie miały prawa się odezwać, płakać, kichać, a najlepiej wstrzymać oddech, aby nikt ich nie znalazł. Walcząc o przetrwanie, te niewinne istoty musiały patrzeć na śmierć innych, często swoich bliskich. Jest to niezwykle przejmująca książka, która zdecydowanie nie jest lekką lekturą, ale dla pamięci tego, przez co przechodzili nasi przodkowie, a także, przed czym musimy wystrzegać się w dzisiejszym świecie. Każdy powinien ją przeczytać!