Nasze Portrety - Karolina Winiarska

Tytuł: Nasze Portrety Autor: Karolina Winiarska Wydawnictwo Diamenty Data premiery: 13.11.2024r. #współpracareklamowa #współpracabarterowa #współpracarecenzencka "Każdy obraz ma swoją historię, ale najważniejsza jest historia naszej społeczności, która stworzyła to miejsce. Ta galeria i ten wernisaż to nasz wspólny portret" Śledzimy losy czterech bohaterów, których połączy stara Rzeszowska kamienica. Każdy z nich ma własne problemy i swój własny bagaż doświadczeń. Autorka stworzyła piękną życiową historię, w której zupełnie obcy sobie ludzie połączył los, miejsce oraz wzajemna życzliwość. Historia, która porusza ważne tematy takie jak, rozstanie, tęsknota, nieporozumienia, hejt, który w dobie internetu jest coraz bardziej popularny. Ale również daje wiarę w to, że ludzie potrafią jeszcze być względem siebie życzliwi. Powieść, która zostawia czytelnika z nutą refleksji, a także nastraja pozytywnie, dając wiarę w ludzkie odruchy. Gorąco polecam. Dziękuję autorce za zaufanie i egzemplarz recenzencki. #książkoweimpresje #polskiebookstagramy #bookstagrampl

„Nasze portrety” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Karoliny Winiarskiej, dlatego nie wiedziałam czego mam się spodziewać po autorce, niemniej jednak zachwyty na bookstagramach nad tym tytułem skłoniły mnie, aby po niego sięgnąć. I bardzo słusznie, bo książka bardzo przypadła mi do gustu! Spotykamy kilku bohaterów, których los zaprowadził do jednej kamienicy, która mieści się przy ulicy 3-go Maja w Rzeszowie. To właśnie tam poznajemy Helenę, która jest emerytowaną nauczycielką, ale nigdy nie zapomniała o Janie, swojej wielkiej miłości. Wprowadza się również, uciekająca przed przeszłością Marta oraz Tomasz, który został oddelegowany z pracy, a jego małżeństwo wisi na włosku oraz Ksawery, któremu wciąż ciążą złe relacje z ojcem. Bohaterowie zupełnie ze sobą niezwiązani, jednak każdy ze swoim bagażem doświadczeń, z którym w życiu przychodzi się im borykać. Połączyło ich miejsce, w którym się znaleźli, a także wzajemna dobroć i życzliwość. Książka jest niezwykle piękna i poruszająca, ale głównie dlatego, że jest również bardzo życiowa. Nie przedstawia historii, które wymagają wybujałej wyobraźni, ale życiowe historie, które dotykają tak naprawdę każdego z nas, na każdym kroku. Przedstawione osoby przeżywają zdarzenia, które mogłyby dotknąć równie dobrze każdego z nas, które każdego z nas dotykają, problemy z którymi sami, w mniejszym, czy większym stopniu się borykamy. Książka porusza wiele niezwykle ważnych tematów, jakim są rozstania, tęsknota, miłość, wybaczenie, czy rodzinne nieporozumienia. Pokazuje, że ludzie mogą być wzajemnie dla siebie życzliwi, a dobro do nas wraca. Piękna, niezwykle pozytywna i chwytająca za serce pozycja, którą czytało mi się bardzo przyjemnie. Myślę, że powinniśmy wybierać więcej takich pozytywnych tytułów, które wywołają na naszej twarzy uśmiech i pokażą, że świat może być dobry i piękny za sprawą drobnych życzliwości, które sami możemy sobie dawać! Ja zdecydowanie polecam!

"Ja myślę, że to jest nasz punkt zwrotny. Ta scena i ta galeria to nasz portret. To my." Idealna książka na przedświąteczny czas nie istnieje? Ależ oczywiście, że istnieje. I to taka, która nie tylko skłoni do refleksji, wywoła łezki wzruszenia, ale także otuli niczym najcieplejszy koc. Przedstawiam Wam "Nasze portrety" Karoliny Winiarskiej. To moje drugie spotkanie z autorką. Lecz to spotkanie jest inne, gdyż poznałam autorkę z zupełnie innej strony. Książka "Co za Meksyk!" dała mi solidną dawkę śmiechu i dobrej zabawy, zaś "Nasze portrety" wprowadziły w nastrój zadumy i delikatnej nostalgii. Życie to pasmo niespodzianek. Niestety nie zawsze tych dobrych. To pasmo zysków i strat. To pasmo sukcesów i niepowodzeń. I nie zawsze przebiega po naszej myśli. Zdarza się, że niweczy nasze plany. Burzy nasze marzenia. Potrafi nieźle dokopać. Mimo to musimy żyć dalej. Zaciskamy zęby i próbujemy iść przez to życie z podniesioną głową. A ono nas zaskakuje. Wplata w wir wielu wydarzeń. Stawia na naszej drodze kolejnych ludzi, a my zacieśniamy z nimi więzy, przyjaźnimy się z nimi, by po czasie odkryć, że pojawili się na naszej drodze nieprzypadkowo... W wir takich właśnie zdarzeń, zostali uwikłani bohaterowie książki "Nasze portrety". Ich historie, mimo iż wydają się być tymi odrębnymi, łączą się. Przed nimi zostaje odkrytych wiele kart. Wiele tajemnic ujrzewa światło dzienne. Wiele, na ogół niepasujących do siebie elementów zaczyna tworzyć spójną całość. Autorka przybliża nam portrety ludzi, z którymi można się utożsamić. Te portrety nie są doskonałe. Pełno w nich pęknięć i skaz. Pełno w nich bólu, cierpienia, niezrozumienia. Pełno w nich źle podjętych decyzji, których konsekwencje ciągną się do dnia dzisiejszego. Ale jest też pełno wiary, nadziei i miłości. Mnóstwo rozmów, które sprawiają, że te pęknięcia i skazy zaczynają blednąć i się zasklepiać. Mnóstwo w nich wybaczenia, które porusza serce, i które wywołuje uśmiech na twarzy. Mnóstwo w nich determinacji i pokory. Wszak do swoich błędów najtrudniej jest się przyznać... "Nasze portrety" to powieść pełna refleksji i zadumy, nie tylko nad ulotnością życia, nad czasem, który tak szybko przemija, ale także nad tym, że nigdy nie jest za późno na słowo "przepraszam". Nigdy nie jest za późno na to, by zacząć wszystko od nowa. Nigdy nie jest za późno na danie kolejnej szansy. Nigdy nie jest za późno na miłość. Gorąco polecam