Czytanie estetyki. O ufności w przeszłość i przysz - Magdalena Popiel

Moja ufność w przyszłość literatury wywodzi się z przekonania, że istnieją rzeczy, które tylko literatura może wypowiedzieć za pośrednictwem sobie tylko właściwych środków wyrazu.

Italo Calvino

Obowiązkiem humanisty, powiadają niektórzy, jest zadawanie sobie pytania fundamentalnego: po jakie licho robię, to co robię?. A zatem trzeba zapytać: po co nam, czytelnikom i badaczom literatury, kategorie estetyczne? Czy warto się nimi zajmować dlatego, że estetyka pół wieku temu zyskała miano pierwszej filozofii i jej ranga w naukach humanistycznych znacząco wzrosła? Czy też dlatego, że estetyczna przemiana świata człowieka jest dobrze rozpoznaną tendencją kulturową XXI wieku? Czy może wprost przeciwnie, nie z powodu aktualnej koniunktury, ale raczej umacniającego się przekonania, że są one dobrem trwałym?

ze wstępu: Apologia kategorii estetycznych

Książka Magdaleny Popiel, Czytanie estetyki. O ufności w przeszłość i przyszłość literatury jest niezwykłej urody opowieścią o przestrzeni literatury i o świecie człowieka twórcy uwikłanego w artystyczne słowo i działanie, opowieścią opartą na pomyśle widzenia kategorii estetycznych w nieustannym ruchu tworzącym wciąż nowe, zmienne konstelacje, splatające estetykę z bogactwem i nędzą, rozkoszą i kaprysem życia. Jest to więc książka z zakresu antropologii literatury, i równocześnie chciałoby się powiedzieć słowami tytułów znanych powieści rozprawa o egzystencji rozpiętej między ,,urodą życia a ,,ziemią obiecaną sztuki. Jak celnie określi tę ideę sama Autorka, melanż tego, co artystyczne, i tego, co egzystencjalne.

z recenzji prof. dr hab. Anny Krajewskiej, UAM