Klub Dzikiej Róży - Kate Quinn

"Morderstwo. W samym środku sielskiego, sennego Waszyngtonu z jego płotami ze sztachet! I to w Święto Dziękczynienia!" Znacie twórczość Kate Quinn? "Klub Dzikiej Róży" to moje pierwsze spotkanie z autorką. Przyznam, że ta książka bardzo mnie zaintrygowała i zaskoczyła. Już początek zapowiada się obiecująco, bo oto w Domu Pod Dziką Różą zostają znalezione zwłoki. Śledczy próbują odkryć kim jest denat i kto stoi za jego zabójstwem. Wszak Dom zamieszkiwało siedem kobiet. Siedem różnych kobiet, z różnymi historiami i tajemnicami. Kate przybliża czytelnikowi portrety psychologiczne każdej z nich. Przedstawia ich życie i to, jak odnajdują się we współczesnym świecie. Pokazuje ich troski, plany, marzenia. Pokazuje życie w Ameryce, w realiach lat 50 XX wieku, wplatając w to poglądy polityczne, ustrój, władze... Wplatając codzienność. Wplatając historię. Dom Pod Dziką Różą odżył, wraz z pojawieniem się w nim Grace. Kobieta wprowadziła do niego radość. Sprawiła, że mieszkające tam kobiety zaczęły ze sobą rozmawiać i spędzać wspólnie czas. Czwartkowe kolacje, które zapoczątkowała zmieniły życie mieszkanek. Dom staje się prawdziwym domem, a one - rodziną. Kobiety zacieśniają więzy. Rozmawiają. Powierzają swoje tajemnice. Opowiadają swoje historie. Otwierają się przed sobą. Właśnie przygotowują się do wspólnego obchodzenia Święta Dzieńkczynienia. Współpracują. I wydają się szczęśliwe. Tymczasem w Domu dochodzi do morderstwa. Na miejsce przybywają policjanci. I każda musi złożyć zeznania. Czy w takich chwilach będzie liczyła się przyjaźń? Czy w takich chwilach liczy się solidarność? "Klub Dzikiej Róży" jest idealnie napisaną powieścią. Możemy wejrzeć wgłąb naszych bohaterek. Poznać je z każdej możliwej strony. Autorka nieustannie przybliża nam ich portrety. Odkrywa największe sekrety. Kate Quinn robi to z niezwykłą starannością i subtelnością, momentami wręcz z pewną nostalgią. Karta po karcie odkrywa historię każdej z nich, splatając je w jednolitą całość. Powieść napisana jest z perspektywy każdej z kobiet. Nawet Dom staje się narratorem, co tylko podsyca jej wydźwięk. Dom jest naocznym świadkiem, skrywającym własne tajemnice i strzegącym tajemnice ludzi, przekraczających jego mury. Dacie szansę tej powieści?