Powiedz mi, proszę - Mike Omer

„Powiedz mi, proszę” to książka, która na długo pozostanie mi w pamięci! Omer stworzył tutaj wyjątkowy klimat pełen niepokoju i tajemnic. Historia małej Kathy, która nie mówi o swoim porwaniu, ale w niepokojący sposób wyraża się poprzez zabawę, jest niezwykle poruszająca. Relacja Kathy i Robin pokazuje, jak ogromny wpływ traumy mają na dziecko, a dom dla lalek staje się narzędziem, które krok po kroku odkrywa straszliwe wspomnienia. To jedna z tych książek, które trzymają w napięciu do ostatniego zdania i zostawiają nas z masą przemyśleń.

Powiedz mi, proszę porusza temat trudny, bo porwanie i strata dziecka należy do tych mocno emocjonalnych. Łatwo to zepsuć, a jednak Mike Omer świetnie sobie z tym radzi i wokół tego tworzy wątek kryminalny. Przez sporą część książki bardziej skupia się na tym, co się dzieje z Kathy oraz Robin, ale już wtedy wzbudza zainteresowanie i sprawia, że ze strony na stronę ono wzrasta. Treść budzi niepokój, wzbudza złość i sprawia, że czytelnik odczuwa emocje bohaterów. Strach, obojętność, zniechęcenie, a potem determinację, siłę do walki i radość i lęk. Muszę przyznać, że dawno z takim zaangażowaniem i skupieniem nie czytałam żadnego kryminału, a tutaj byłam ciekawa każdego słowa, tego, jakim plot twistem zaskoczy autor na kolejnej stronie. Omer rewelacyjnie opisuje psychikę bohaterów – tych złych, skrzywdzonego dziecka i dorosłych starających się mu pomóc.

„Powiedz mi, proszę” to moje kolejne spotkanie z twórczością Mikea Omera, którego książki za każdym razem mnie zachwycał, jak było tym razem… Siedmioletnia Kathy zaginęła, jej rodzice poruszali niebo i ziemię, aby ją odnaleźć, niestety poszukiwania prowadziły w ślepy zaułek domu, gdzie znaleziono buta dziewczynki. Jednak po piętnastu miesiącach bezskutecznych poszukiwań pewien mężczyzna, który o świcie wracał do domu, napotkał na poboczu drogi dziewczynkę. Zziębnięta, przerażona, z drobnymi uszkodzeniami na ciele i bez butów. Miejscowość oddalona, blisko trzy godziny drogi, od rodzinnej miejscowości dziewczynki, jednak ku uciesze wszystkich odnaleziona dziewczynka okazała się Kathy. Stan dziewczynki wskazywał jednak, że przez czas, w którym była więziona, przeszła traumę, która wywarły wielki wpływ na jej psychikę. Kathy nie chce z nikim rozmawiać, w ogóle się nie odzywa. Przełom następuje w znalezionej przez matkę dziewczynki terapeutce Robin. Robin stosuje swoje metody, poprzez zabawę próbuje dotrzeć do dziewczynki, a znajdujący się domek dla lalek w jej gabinecie zdradza tragiczne sekrety. Zabawy, które urządza w nim Kathy, odzwierciedlają sceny morderstw, które nie zostały rozwiązane. Dodatkowo terapeutka Robin wciąż boryka się z własnymi przeżyciami i problemami z toksyczną matką… Co działo się z Kathy, co przekazuje innym i co wspólnego może mieć ze zbrodniami... „Powiedz mi, proszę” to kolejny świetnie napisany thriller autora. Uwielbiam jego styl, przez co zawsze chętnie ponownie sięgam po jego książki i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. W tym tytule autor porusza wiele tematów, które wzbudzają emocje, przede wszystkim krzywda dziecka, która zawsze mocno chwyta za serce! Dodatkowo relacje między matką i córką, które niekoniecznie zawsze układają się tak, jak powinny. Historia została przedstawiona z perspektywy kilku osób, co jeszcze bardziej umożliwia czytelnikowi zrozumienie całej historii i poskładanie wszystkich brakujących elementów układanki! Świetny, trzymający w napięciu thriller, w którym nie brakuje również tak ważnego dla mnie elementu zaskoczenia! Ja zdecydowanie polecam!