Potwór - Nele Neuhaus

„Potwór” Nele Neuhaus to jedenasta część cyklu autorki, ale moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Nie przeszkadzało mi to jednak w ogóle w odnalezieniu się w fabule książki. Pewnie przy znajomości poprzednich części przyjemność z czytania jest jeszcze większa, ale mi nie pozostaje nic innego jak cieszyć się, że udało mi się na ten tytuł trafić, a resztę książek autorki nadrobić! Ciało nastolatki Larissy zostaje odnalezione za kapliczką. Przyjaciółki, z którymi widziała się, jako ostatnimi pokłóciły się z nią, co nie działa na ich korzyść. Niemniej jednak niebawem pojawiają się świadkowie, którzy twierdzą, że widzieli ją w towarzystwie Farwada, afgańskiego uchodźcy, który mieszka nieopodal. Niestety po osądzeniu go przez media oraz lokalną społeczność, mężczyzna znika bez śladu, nim śledczy prowadzący sprawę Oliver i Pia, zdążą go przesłuchać. W tym samym czasie pod kołami samochodu ginie mężczyzna, który wybiegł prosto na pędzące auto. Okazuje się jednak, że jego ciało było już wcześniej zmasakrowane, gdyż są na nim ugryzienia oraz rany szarpane. Wszystko wskazuje na to, że mężczyzna przed kimś, bądź czymś uciekał. Wychodzi na jaw, że zmarły nie był nieskazitelny, gdyż miał na swoim koncie zabicie kobiety podczas wyścigów samochodowych. Jakby tego było mało, w toku śledztwa pojawiają się kolejne ofiary, które jednak coś łączy. Akcja powieści już na samym początku nabiera tempa, którego nie zwalnia nawet na chwilę. Zdecydowanie dużo się dzieje, dlatego nie można narzekać na nudę, a całość stopniowo składa się w świetnie napisaną historię, która trzyma w napięciu! Autorka nie boi się poruszać w powieści trudnych, ale zarazem aktualnych tematów, jakim jest, chociażby pojawiający się w powieści uchodźca, który od razu zostaje oskarżony, a przez społeczeństwo skazany, mimo iż wina nie została mu jeszcze udowodniona, ale również porusza niezwykle trudny temat samosądu, który nie jest poruszany zbyt często w powieściach, bynajmniej ja się nie spotkałam. Postacie wykreowane przez autorkę są niezwykle wyraziste, tym większe było moje zainteresowanie powieścią. Akcja toczy się bardzo spójnie, odkrywając przed czytelnikiem kolejne karty, tajemnice i motywy. Ja ten tytuł czytałam z wielkim zaciekawieniem i dosłownie nie mogłam się oderwać, dlatego też mam w planie nadrobienie pozostałych powieści z tej serii, a ten tytuł bardzo polecam, nawet jeśli tak jak ja nie znacie poprzednich tomów.

Nele Neuhaus stworzyła serię kryminalną, która ma już jedenaście tomów i prawdopodobnie wielu czytelników będzie miało nadzieję na to, że na tym się nie skończy. Wiele jest takich długodystansowców w świecie literackim, jak chociażby Lee Child czy James Patterson. Jednak Neuhaus z jakiegoś powodu aż tak popularna nie była, a czy słusznie? Znalezione zostają zwłoki szesnastolatki. Dziewczyna została uduszona, a sprawca wydaje się być oczywisty. DNA Afgańczyka zostaje znalezione na miejscu zbrodni, ale ten znika mimo, że ma już swoje za uszami i skazanie na więzienie w pakiecie. Sprawę usiłuje rozwiązać para detektywów, Pia i Oliver, ale nie jest ono wcale proste, bo pojawiają się kolejne ciała, znikają kolejne osoby. W między czasie zdarza się także sytuacja, w której spanikowany mężczyzna wybiegając z lasu wpada pod koła samochodu. Ma rany kąsane, na koncie morderstwo i przed kimś ucieka. Z czym będą musieli się zmierzyć główni bohaterowie? Nele Neuhaus według wielu osób nie sięga po schematy, a stara się wkładać w swoje powieści coś nowego, zaskakującego i plątać czytelnikowi myśli. W zasadzie się z tym zgadzam, bo faktycznie nie mamy tutaj klasycznie trupa, śledztwa, rozwiązania sprawy, ale pojawiają się ciała w najmniej spodziewanych momentach, a autorka mocno zahacza także o thriller. Wpadamy w mroczne odmęty ludzkiej psychiki i tego, do czego ludzie są zdolni. Z jednej strony to naprawdę soczysty kryminał, a z drugiej dreszczowiec powodujący uczucie niepokoju. Mimo, że jest to jedenasty tom, to nie odczułam tego, żebym o czymś nie wiedziała, ale także autorka nie przywołuje całej historii bohaterów dzięki czemu czuć pewną dozę niepewności i nie można się spodziewać niczego typowego. Nie jest to pierwsza autorka, po której powieści sięgnęłam od końca i nie żałuję, bo teraz mogę nadrobić całość, ale dziwi mnie też nieco to, że została okrzyknięta królową niemieckiego kryminału, gdzie powinna stanąć ramię w ramię z Charlotte Link. A czy pisze równie schematycznie, to będę w stanie powiedzieć jak sięgnę po jej pozostałe powieści. Podsumowując, Neuhaus stworzyła świetny kryminał, zaskakujący i przede wszystkim nie jest na siłę upychana treść, a to sześćset stron powieści. Będę nadrabiać pozostałe tomy, ale ten skradł moją sympatię! Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Media Rodzina.

Są takie opowieści, po których dosłownie się płynie, w całkowitym niebycie, nieopisanym zapomnieniu. Tak właśnie jest w przypadku najnowszej powieści Nele Neuhaus, czytelnik chłonie kolejne słowa w amoku, czuje się jakby był w transie, a przerwanie tej ekscytującej lektury staje się zadaniem ponad siły. Co najlepsze, im dalej zabrniemy, tym ciężej się uwolnić spod władającej nadzwyczaj sugestywnym piórem autorki, a sam finał silnie potrząsa i nie pozwala na odzyskanie spokoju jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego słowa. Morderstwo młodej dziewczyny, sieć misternie utkanych kłamstw, zaginięcie głównego podejrzanego - uchodźcy, jaki niedawno został skazany na karę więzienia, której o dziwo udało mu się uniknąć, a wreszcie kolejne tajemnicze śmierci i pamiętnik ofiary skrywający szokujące treści... Autorka mistrzowsko stopniuje napięcie, kolejne elementy układanki odkrywa w sposób przemyślany, pomału, doprowadzając czytającego do białej gorączki. Angażuje się on w to zawiłe śledztwo wyjątkowo mocno, czuje się niemal jak naoczny świadek czy nawet jeden z bohaterów powieści. Na szczęście, znalezienie rozwiązania wcale nie jest łatwe, pisarka postarała się, by rozsznurowanie łamigłówki odbyło się na jej zasadach. Rozstrzygnięcie problemu nastąpi dopiero wtedy, gdy ona tak zadecyduje i będzie ono chyba dla każdego ogromnym szokiem, po jakim ciężko ochłonąć. „Potwór” to wciągający, dopełniony niebanalnym, niepokojącym klimatem kryminał, od którego nie sposób się oderwać. Misternie uknuta intryga, plejada nietuzinkowych charakternych postaci, mgliste i zawiłe powiązania między bohaterami i mroczne sekrety, będące siłą napędową do niegodnych czynów, a wszystko to dopieszczone solidną dawką mocnych wrażeń. Jeśli kochacie powieści dotykające tematu ludzkiej moralności i sumienia, owiane nutką tajemnicy, gdzie z każdą stroną wzrasta napięcie, ale i niebezpieczna fascynacja, będziecie zachwyceni. Polecam gorąco!