Cztery weekendy i pogrzeb - Ellie Palmer

Uwielbiam sięgać po niebanalne, chwytające za serce powieści, dopieszczone dobrze skonstruowanymi bohaterami oraz rewelacyjnym, sugestywny piórem, przez co poznawana historia na pewien czas przyjmuje formę odurzającego doświadczenia, dzięki któremu szara rzeczywistość na ten moment przestaje istnieć. Postacie stworzone przez pisarkę to osoby, które poznały się na pogrzebie, a zatem opowieść zaczyna się z przytupem. Ona, była dziewczyna pochowanego chłopaka i on, jego najlepszy przyjaciel. Mamy tu do czynienia z konkretną grą pozorów i relacją opartą na kanwie niedomówień, bo przez zwykłą grzeczność oraz chęć pomocy, Alison nie wyprowadza rodziny zmarłego z błędu. Oni przekonani, że między synem i nią układało się jak w bajce, zaczynają tworzyć wokół kobiety dziwną otoczkę, jakiej nie sposób delikatnie się pozbyć. Gdy Alison zgadza się razem z przyjacielem byłego chłopaka ogarnąć mieszkanie i rzeczy dawnej miłości, nawet nie przypuszcza, że może między nimi zakiełkować uczucie. Tylko czy sieć misternie utkanych niedomówień nie okaże się zbyt silną blokadą? Autorka włada nadzwyczaj przyjemnym, sugestywnym piórem, dzięki czemu kartki same przelatują przez palce, a zauroczony czytelnik chłonie słowa z zapartym tchem. Nie zabrakło tu również poważnej, bolesnej tematyki, która silnie potrząsa czytającym, przypomina mu o ulotności życia. Z jednej strony, z historii bije ogromny autentyzm, w skutek czego lektura dotyka niemal samej duszy, z drugiej natomiast, znajdziemy tu doskonałe połączenie romantyzmu z komedią, gdyż obserwowanie, jak bohaterowie mijają się i próbują oszukać serce, dogryzając sobie przy tym coraz bardziej sarkastycznymi tekstami, bywa rozkosznie zabawne! "Cztery weekendy i pogrzeb" jest sugestywnie nakreśloną, porywającą historią, którą pochłania się z zapartym tchem. Słodko–gorzka i nieobliczalna niczym samo życie, wywołująca lawinę skrajnych emocji, a przede wszystkim zachwycająca ciętym językiem i doskonałym humorem, który koi te najcięższe momenty! Wkroczcie na karty tej wspaniałej, chwytającej za serce powieści i przekonajcie się sami, czy prawdziwe uczucie pokona każdą przeszkodę! Polecam gorąco!

Podążanie za głosem swojego serca dla jednych może wydawać się oczywistością, dla innych zupełną fanaberią. Niemniej, jeśli nie wsłuchamy się w siebie i swoje potrzeby szalenie trudno będzie nam pozostać szczęśliwymi, bez względu na to jak postrzegać to będą inni. A życie mamy przecież tylko jedno i warto spędzić je tak, by żyć przede wszystkim w zgodzie ze sobą. Alison jest konsultantką do spraw transportu publicznego. I choć brzmi to jak nieciekawe zajęcie to dla kobiety jest to niczym spełnienie marzeń, bo od dziecka była pasjonatką kolei. Ma też słabość do świątecznych piosenek i słucha ich już wczesnej jesieni. W życiu może liczyć na dwie oddane przyjaciółki, które trwają przy niej i na dobre i złe. Jej życie uczuciowe nigdy nie układało się najlepiej, a po mastektomii, którą przeszła kompletnie zeszło na dalszy plan z uwagi na pogłębiający się brak pewności Al. Zresztą, ta operacja miała na nią dużo większy wpływ, niż można by sądzić, co widać, choćby poprzez usilne starania kobiety co do zmiany swojego życia. Choć jest domatorką i ma słabość do ciastek to stara się zaprzyjaźnić z naturą, szukać przygód, rozwijać hobby. I w ten sposób właśnie trafiła na Sama, swoje kompletne przeciwieństwo, człowieka, który po prostu działał, spontanicznie i czasem szalenie. Niestety, Sam zmarł, a Alison rozpoczyna chyba najbardziej zwariowaną przygodę w swoim życiu… od pogrzebu. „Cztery weekendy i pogrzeb” to komedia romantyczna, ale o posmaku życiowej goryczy. Jej niecodzienny początek obiecuje oryginalną fabułę i udało się Autorce w dość niesztampowy sposób ją poprowadzić. Motyw hate love ujawnia się bowiem w cichej, pełnej milczenia niechęci głównych bohaterów, a motyw udawanego związku dotyczy Alison, ale i nieżyjącego już Sama. Dodatkowo pomysł na zacieśnianie relacji Al i Adama podczas pakowania rzeczy zmarłego przyjaciela też jest niecodzienny dla rozwoju uczuć jakiekolwiek, nawet tej książkowej, pary. Poza wątkiem romantycznym Palmer stawia mocny akcent na zwiększenie świadomości czytelnika o raku piersi, genetycznych uwarunkowaniach ku niemu oraz profilaktyce, która zmniejsza szanse na zachorowanie. Za pomocą głównej bohaterki ukazuje też psychologiczne aspekty zmagań i choć bardzo doceniam trudne tematy wplatane do powieści dla kobiet to tutaj odniosłam wrażenie, że ten nacisk Autorki na prowadzenie tego wątku oraz bardzo długie tłumaczenia co do samopoczucia Ali, jak i samego ryzyka zachorowania były zbyt wszechobecne w pozycji. Za to w książce poruszony jest jeszcze jeden istotny aspekt, o którym warto wspomnień, a dotyczy zmian w życiu. Bo o ile takowe zmiany są kierowane naturalną potrzebą, ewoluowaniem charakteru, dojrzewaniem, to są one jak najbardziej wskazane. Jednak gdy te zmiany to usilne starania zadowolenia innych, które kompletnie nie współgrają z tym, co czujemy w sercu, to niosą o wiele więcej szkody niż pożytku. I dzięki historii tu zawartej świetnie zostało to ukazane. Dodatkowo barowe quizy, nieprzystępny stolarz, fascynacja kolejnictwem i jedno małe kłamstwo, które niesie ze sobą szereg konsekwencji, a całość okraszona lekką i przyjemną dla czytelnika narracją, tworzą całkiem miłą lekturę. I mimo niewielkich jej mankamentów bardzo przyjemnie spędziłam z tą pozycją czas.