Pani Escobar. Moje życie z królem mafii - Victoria Eugenia Henao

Romanse mafijne, a niegdyś historia Dona Corleona skutecznie wzniecają w odbiorcach mylne wyobrażenie o działalności mafii oraz życiu w światku przestępczym. I choć nielegalna działalność stanowi świetne tło do kreowania barwnych bohaterów, zapewnienia mnóstwo zakrętów fabuły i sporą dawki emocji, to należy pamiętać, że fikcja nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Bo trwanie u boku króla mafii wcale nie jest usłane różami… Pablo Escobar to postać nadal doskonale znana, pomimo tego, że zmarł pod koniec 1993 roku. Po dziś dzień jego życiorys stanowi doskonały temat dla pisarzy i scenarzystów, i nietrudno znaleźć mnogie produkcje o nim wspominające. W latach 80 kontrolował spore zasoby biznesu narkotykowego Kolumbii, był szalenie bogaty i wydawało się, że świat leży u jego stóp. Nie obawiał się splamić swoich rąk krwią, owładnięty szaleństwem sięgania po jeszcze więcej. Jego działalność odbijała się także na jego bliskich, w tym żonie i dwójce dzieci. Wdowa po Pablu, po latach milczenia, w końcu zdecydowała się opowiedzieć swoją perspektywę szalenie trudnej historii, która kładzie się cieniem na jej życiu do dziś. „Pani Escobar. Moje życie z królem mafii” to książka intensywna, pokaźna, wzburzająca wiele emocji, a jednak zdecydowanie tak bardzo warta przeczytania. Pióro Henao jest przyjemne, wręcz lekkie, pomimo opowieści, którą snuje, a jednak nie brakuje tu przelania jej mnogich uczuć, które oddziałują na czytelnika. Ewidentnie odczuwa się, że pomimo upływu lat, ta podróż do przeszłości i swego rodzaju spowiedź Victorii była dla niej szalenie trudna. I jest też trudna dla czytelnika, ponieważ poznając tę opowieść wielokrotnie będziemy wręcz nie dowierzać w wydarzenia tu prezentowane. Życie rodziny Escobara określiłabym jako takie, którego nie życzymy nawet największemu wrogowi. I choć był czas, że opływali w luksusy, to w niczym nie wynagradzały one cierpień, których doznawali od najbliższego teoretycznie im człowieka. A najbardziej cierpiała jego żona, będąca narratorem tej pozycji. Czy kobieta postradała zmysły, czy była tak zaślepiona miłością, a może stała się kolejną ofiarą barona narkotykowego? To pozostawia do oceny czytelnika, tym samym, wystawiając się ponownie na komentarze dotyczące „wdowy po…”. Strach o życie, liczne kochanki, bezdenna samotność, nieustanne ucieczki i dozgonna niechęć całej rzeszy ludzi to główne tematy poruszane w tej pozycji. Dodatkowo, Victoria wiążąc się z Pablem, wciągnęła w całe to szaleństwo swoich rodziców i rodzeństwo, a ich dzieci po dziś dzień borykają się ze skutkami dorastania w takich, a nie innych warunkach. I choć wielu mogłoby powiedzieć, że przecież kobieta mogła odejść, to ja po lekturze nie jestem co do tego przekonana. Bo od pewnych ludzi nie da się odejść, a Escobar swoim piętnem poraża nawet zza grobu. Ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie i naprawdę gorąco ją polecam. Jestem przekonana, że nawet nie będąc miłośnikami biografii, czy ciemnych stron historii, to i tak ta pozycja wciągnie Was bez miary, ale też otworzy oczy na konsekwencje życia po złej stronie, nawet jeśli jest się jedynie biernym obserwatorem.