Wszystkie nasze tajemnice - Melissa Wiesner

Tajemnice. Chyba każdy jakieś ma, większe lub mniejsze. Niektóre puszczamy w niepamięć i nie zawracamy sobie nimi głowy na co dzień. Inne pochłaniają człowieka od środka i latami nie dają o sobie zapomnieć, mimo że życie nieubłaganie biegnie dalej. Czy warto zrzucić je z serca i duszy, podzielić się nimi z kimś zaufanym, by żyło się zwyczajnie lżej? Anna to prawdziwa geniuszka. Pomimo młodego wieku i uczęszczania do liceum realizuje również program na uczelni, który ma jej zapewnić stypendium i otworzyć drogę do dalszej edukacji. Nie może sobie pozwolić na żadne potknięcia, jednak niestrudzenie pokonuje wszelkie zawirowania. Pracuje, uczy się ponad miarę i stara się zwyczajnie przetrwać. Doskonale wie, czym jest bieda, nie zaznała nigdy prawdziwego rodzinnego ciepła. Jest zamknięta w sobie, nieufna i wie, że może liczyć tylko na siebie. Do czasu, aż musi wykonać projekt z chłopakiem, który wydaje się być jej przeciwieństwem. Gabe pochodzi z kochającej się, nieco szalonej rodziny, która wspiera się na każdym kroku, jest głośna i pełna ciepłych uczuć. Nigdy nie musiał walczyć o przetrwanie, rodzice zapewnili mu wszystko, czego potrzebował, a on sam ma na głowie jedynie dobre wyniki w nauce. Oceniając go powierzchownie widać nieco zadufanego w sobie chłopaka, którego wszyscy uwielbiają i który nie zna mrocznych stron życia. A jednak ma w sobie wiele empatii, opiekuńczości i innych cech, które sprawiają, że można mu powierzyć swoje tajemnice. Ale czy wszystkie? „Wszystkie nasze tajemnice” to książka, której akcja rozgrywa się na przestrzeni aż piętnastu lat. Nie jest to zwyczajny, łatwy w odbiorze romans, który szybko ulotni się z głowy. To historia trudna, pełna bólu, budząca w czytelniku niezgodę na niesprawiedliwość losu, niejednokrotnie wywołująca łzy i wzmagająca naprawdę mnóstwo emocji. Autorka wplata tu wątki dotyczące bezcennego wsparcia rodziny, tego, że nie każdy nadaje się, by zostać rodzicem, bezbrzeżnej samotności, ale też faktu, że determinacja może okazać się środkiem do celu. Znajdziemy tu także motyw tajemnic, ale i tęsknoty oraz nieutulonego żalu, który nie mija pomimo upływu czasu. Relacja Gabea i Anny to zdecydowanie slow burn, który rozpoczyna się od delikatnej wrogości, lecz szybko przeistacza się w prawdziwą przyjaźń, choć zostanie ona wystawiona na wiele prób i nie zawsze będzie się układała dobrze. Dużą rolę w tej powieści gra rodzina Gabea, bezinteresowna, z sercem na dłoni, wnosząca tak wiele światła w mrok otaczający Annę, ale też dająca nadzieję czytelnikowi, że gdzieś tam są również dobrzy ludzie, którzy wyciągają pomocne dłonie, nie patrząc na okoliczności i nie licząc na coś w zamian. Postać Anny jest skomplikowana, momentami może irytować swoimi wyborami, a jednak w mojej ocenie, biorąc pod uwagę okoliczności, w jakich się wychowywała, jej całokształt został idealnie i bardzo realistycznie zobrazowany. To naprawdę wyjątkowa powieść, poruszająca najczulsze struny serca i pozostająca w myślach na długi czas. Ogromnie polecam!