Barykady '44. Nadzieja i wspólnota - Sebastian Pawlina

„Barykady '44. Nadzieja i wspólnota” Sebastiana Pawliny to kolejna książka, na której premierę w te wakacje tak bardzo czekałam. Autor wnikliwie opisuje proces budowy barykad, który w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego był aktem zbiorowej euforii, wyrazem nie tylko fizycznego oporu, ale również ducha wspólnoty, który łączył wszystkich – od młodych chłopców, po starsze kobiety. Wznoszone były one z ziemi, mebli, przewróconych tramwajów - dosłownie ze wszystkiego co było pod ręką. To, co mnie szczególnie uderzyło w tej książce, to nie tylko opowieść o samej konstrukcji barykad, ale przede wszystkim o ludziach, którzy żyli w ich cieniu. Czyli o najważniejszym. Pawlina z niezwykłą empatią i precyzją oddaje atmosferę tamtych dni – od euforii początkowych dni powstania, przez dramatyczne chwile walk, aż po momenty, gdy barykady stawały się świadkami zagłady miasta i jego mieszkańców. Autor nie tylko dokumentuje historyczne wydarzenia, ale również oddaje emocje, które towarzyszyły powstańcom, ich nadzieje, marzenia o wolnej Polsce, a także tragizm chwil, gdy te marzenia krwawo gasły. „Barykady '44” to dla mnie książka przede wszystkim o ludziach, którzy mimo przytłaczającej rzeczywistości, potrafili zjednoczyć się w imię wspólnego celu. Myślę, że wrócę do niej jeszcze niejeden raz. Teraz przede mną druga książka tego Autora, czyli “Wojna w kanałach” (https://matfel.pl/product-pol-1998916-Wojna-w-kanalach-Sebastian-Pawlina.html#opinions_section) - również o Powstaniu Warszawskim.