Pomiędzy T.1 W świetle latarni - Zofia Mąkosa

Wielkopolska, początek 1920 roku, niebawem przez Trzciel przebiegnie granica. Szesnastoletnia Weronika zajmuje się domem, gotuje i sprząta zmęczonemu tacie i starszemu bratu, oraz matkuje młodszej siostrze. Dodatkowo musi dokładać się do rodzinnego budżetu, a jej zmęczenie staje się coraz bardziej dotkliwe. W Poznaniu pracuje Joanna, która otrzymuje propozycję nowego stanowiska ale i szpiegowania. Trzy nacje muszą poradzić sobie w nowej rzeczywistości i żyć ze sobą we względnym spokoju. W tle pojawia się też temat zaginionego złota, które teraz przydałoby się nie jednemu mieszkańcowi, a o którym wiedza może okazać się niebezpieczna. Nie czytałam wcześniej książek autorki. Od razu muszę przyznać, że podoba się mi narracja w trzeciej osobie w czasie teraźniejszym, która prowadzona jest przez całą powieść. Okres międzywojenny nie jest chętnie opisywanym przez autorów okresem, a był on nie mniej ciekawy niż czasy wojny. Budowanie życia na powojennych zgliszczach, radzenie siebie z kryzysami, obawa przed tym co dalej. Niesnaski wobec siebie nawzajem, podziały, granice, często poprowadzone w sposób irracjonalny. Poczucie przynależności lub jej brak. Młodzieńcza miłość lub zauroczenie. Chęć bycia szczęśliwym, przykre doświadczenia, które hamują człowieka przed dalszym rozwojem. To powieść o trzech kobietach, dorosłej, już doświadczonej przez życie, młodej wchodzącej w najbardziej zwariowany wiek, oraz dziecka, dziewczynki, która dopiero uczy się świata, a ten odkrywa przed nią swoje okrutne oblicze. W tle przewija się postać osoby zapalającej latarnie, której praca, z bliska okazuje się mniej ciekawa niż można było przypuszczać. Bardzo przyjemny początek serii, z mocnym wątkiem obyczajowym i delikatnym kryminalnym. Polecam