Mój Aniele - Iza Maciejewska

Anioły są wśród nas, nie podcinajmy im skrzydeł. Tak bardzo za Tobą tęsknię synku. Każdego dnia, ale zrobię wszystko byś był dumny ze swojego taty. Aniela od wczesnego dzieciństwa zmagała się z wieloma problemami. Mama dziewczynki zmarła, gdy ta miała około trzech lat zaś ojciec pogrążony w żałobie nie potrafił zająć się córką, a swoje smutki topił w alkoholi. Gdy w wieku osiemnastu lat poznała Rafała czuła się jakby wygrała na loterii. Szarmancki i dobrze zarabiający mężczyzna zdawał się być wymarzonym partnerem, a całości szczęścia młodej kobiety dopełniła ciąża i pojawienie się na świecie małej Zosi. Niestety.. szybko okazało się, że ten który obiecał kochać okazał się katem. A był to ledwie początek jej kłopotów.. Kamil jest zawodowym żołnierzem i doświadczył niewyobrażalnej straty. Jego siedmioletni synek Krzyś umarł i mężczyzna nie potrafi sobie poradzić z żałobą oraz rozpadem małżeństwa.. Okoliczności w jakich para się spotkała nie są specjalnie sprzyjające, delikatnie mówiąc. Osamotniony trzydziestopięciolatek jest uziemiony po złamaniu ręki i nogi , a Aniela ma za zadanie wyciągnąć go ze stagnacji i pomóc mu uporać się z dręczącymi go demonami. Czy jej się uda? Czy dwie poturbowane przez los osoby będą w stanie wzajemnie uleczyć swoje serca? Siedząc i pisząc tę recenzję wciąż odczuwam emocje towarzyszące bohaterom tej pięknej przepełnionej bólem, cierpieniem ,a jednocześnie miłością i nadzieją opowieści. Byłam dosłownie oczarowana piórem Pani Izy Maciejewskiej i tym w jak piękny sposób odmalowała historię Anieli i Kamila. Z każdą przeczytaną stroną czułam się tak jakbym ich znała, zaś fabuła nie pozwalała złapać oddechu nawet na krótką chwilę. Dobroć tej młodej dziewczyny porażała mnie na każdym kroku. Kamil zaś podbił moje serce i dołączył do grona moich literackich mężów. Jeśli szukacie książki, która porusza najczulsze struny duszy - z czystym sercem polecam Wam sięgnąć po tę niesamowitą lekturę.

Dzieci dla większości rodziców są najcenniejszym skarbem i powodem do dumy. Gdy pojawiają się na świecie wszystko się zmienia i trudno wyobrazić sobie życie bez nich. Niestety, los nie dla każdego jest łaskawy i czasem zabiera nasze pociechy zbyt szybko. A to sprawia, że serce chce pęknąć z bólu i rozpaczy i ponownie zmienia już nieodwołalnie nasz mały, prywatny świat, w którym istniejemy. Kamil stracił syna w wypadku i nie może się podźwignąć po tej stracie. Kiedyś był wysportowanym żołnierzem, obecnie splot wypadków sprawił, że jest niemal przykuty do łóżka. Mężczyzna stracił jakąkolwiek chęć do życia i nie widzi sensu dalszej egzystencji, zwłaszcza, że cały jego świat rozpadł się z dnia na dzień. Zapomniał jednak o tym, że jeszcze czuwają nad nim anioły, choć sam kompletnie w nie nie wierzy. Aniela podjęła trudną decyzję o rozwodzie, by wyrwać się z koszmaru, jaki przypominała jej codzienność. Lecz koszmar nadal trwa, a ona nie ma sił, by walczyć. Choć patrząc na nią z boku nikt nie posądziłby jej o problemy- jest życzliwa, uśmiechnięta, lubi podśpiewywać i zawsze służy dobrą radą i otwartym sercem. Na pozór promyk szczęścia, w głębi duszy złamana dziewczyna, może okazać się remedium na bolączki Kamila, choć żadne z nich nie ma o tym pojęcia. "Mój Aniele" to kolejna książka Izy, w której można się zakochać... choć przez łzy. Wzruszająca, poruszająca jakże istotne, życiowe tematy, trafia do serca jak mało która powieść. Już pierwszy rozdział sprawia, że kraje się serce i trudno utrzymać suchość oczu, a tych momentów podczas lektury będzie jeszcze więcej. Ale pomimo bólu duszy, pomimo niezgody na perypetie bohaterów i na to jak doświadcza ich los, ta książka jest warta wszystkiego - przeczytania, zauroczenia w nienagannym piórze Autorki, pokochania jej bohaterów i treści, zanurzenia się w refleksji nad losem ogółem i tym, jak toczą się nasze życia. I choć znajdziemy w niej ogrom bólu to jest ona okraszona delikatnym humorem, chwilami, które rozświetlają fabułę, nadzieją na lepsze, ciepłem i miłością. Tak naprawdę można powiedzieć, że to życie napisało do niej scenariusz i choć ono potrafi dać w kość jak nic innego, rozszarpać duszę na maleńkie części i sprawić, że nie chcemy dalej zwyczajnie być, to ta powieść przypomina, że wszystko jest po coś. Także te złe, brutalne i smutne momenty. I zawsze warto brać to, co los nam zsyła na barki, choć może być niewyobrażalnie ciężko i zwyczajnie się nie poddawać. Iza dzięki tej historii przypomina, jak zbawienny wpływ na tragedie innych mają dobre ludzkie serca. Porusza tu wątki dotyczące żałoby, rozwodu, nieuleczalnej choroby. Przypomina jak ważna jest miłość- do samego siebie, do drugiego człowieka ale i do zwierząt. Jak zwykła rozmowa, towarzystwo, moralne wsparcie, mogą zdziałać małe cuda i nieść wiele pięknych momentów. Jak mogą poskładać roztrzaskane kawałki serca w całość i choć to serce nie będzie już takie samo, to przecież nie znaczy, że będzie gorsze. Ta historia pokazuje, że nie można nigdy tracić nadziei, bo anioły są wokół nas, zsyłają nam małe cuda i drobne gesty, które finalnie mogą tak wiele zdziałać. Trzeba tylko chcieć je dostrzec. A Was proszę o dostrzeżenie tej wyjątkowej książki. Naprawdę warto!