Silna. To nie była twoja wina - Sylwia Markiewicz

„Silna, to nie była Twoja wina” Sylwii Markiewicz to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, a uznaję je za bardzo udane! Książa, która skierowana jest do kobiet, aby móc podkreślić to, o czym wszyscy wokół mówią, czyli sile kobiet! Bo czym tak naprawdę jest siła, każdy może interpretować bardzo indywidualnie. Z pewnością nie chodzi tutaj o to, ile jesteśmy w stanie podnieść, ale ile będziemy w stanie unieść na swoich barkach duchowego ciężaru, który niejednokrotnie może przygniatać nas bardziej od tego fizycznego. W książce poznajemy losy kilku niezależnych od siebie kobiet, których losy się splatają, a każda z nich dźwiga na swych barkach ogromny ciężar. Katarzyna to kobieta, która straciła męża i samotnie wychowywała trójkę dzieci. Aktualnie została w domu z najmłodszą z pociech, a niedługo z więzienia ma zostać wypuszczony jej syn. Kolejną kobietą jest jej sąsiadka Bożena, która nie ma życiu łatwo, a to za sprawą alkoholu, od którego uzależnił się jej mąż. Mężczyzna nie radzi sobie z nałogiem, swoje frustracje przenosi na żonę, która czuje z jego strony ogromne zagrożenie. Kobiety wzajemnie się wspierają w swoim życiowym ciężarze i zawsze mogą na siebie liczyć. Kolejną poznaną bohaterką jest Aldona, która jest synową Katarzyny i zajmuje się domem. Urodziła córeczkę i tym samym została pozbawiona własnego życia, a przydzielono jej rolę „kury domowej”, co kobiecie niezwykle doskwiera. Chce wrócić do pracy, jednak wsparcie w tej decyzji zyskuje jedynie ze strony teściowej. Ostatnia z poznanych kobiet to Adela, która umierając, zostawiła swojemu synowi – Lucjanowi, wyznanie dotyczące przeszłości. Lucjan wraz ze swoim synem Jakubem decyduje się na wyruszenie w sentymentalną podróż. Książka niezwykle trudna, dotykająca wielu skomplikowanych i zarazem bolesnych tematów, ale jakże warta przeczytania! Bo czy nie słyszymy często stwierdzenia, że silna babka z siebie, dasz radę! A może nie tylko chodzi o to, żeby w życiu dawać radę, ale żeby móc liczyć na pomoc i wsparcie innych. Kobieta jest w stanie wiele znieść, ale wewnątrz jest kruchą istotą, która również potrzebuje odpowiedniego zaopiekowania się, które nie zawsze otrzymuje ze strony najbliższych. W książce spotykamy kobiety, które mierzą się z życiowymi problemami, każda z nich z innymi i każda z nich radzi sobie z nimi tak, jak najlepiej potrafi! Wspaniała historia kobiet, która została napisana z myślą o kobietach, aby mogły spojrzeć na swoją siłę z boku, docenić swoją postawę, waleczność i dostrzec ciężar, który na co dzień dźwigają na swych delikatnych barkach! Przyznam szczerze, że mnie książka bardzo poruszyła, pozwoliła spojrzeć inaczej na swoje życie, docenić jak wiele robię dla innych i zrozumieć, że nie tylko inni w życiu się liczą! Sama też jestem ważna i wiele zawdzięczam swojej sile, wyrzeczeniom i poświęceniom, które kieruje przez całe życie w stosunku do innych! Piękna książka, którą polecam przeczytać każdej kobiecie!

Kobiety zmagają się z różnymi problemami codzienności. Bycie matką, żoną, a także jeszcze sobą, czasem przypomina zadanie niemożliwe do wykonania – bo jak połączyć te wszystkie role? Od lat jednak, ta teoretycznie słabsza płeć, udowadniała swoją siłę w najróżniejszych sytuacjach. A gdy okoliczności tego wymagały, wzajemne wsparcie podnosiło je z kolan, by znów zacząć walczyć – o siebie i o swoich bliskich. Katarzyna sama wychowała trójkę dzieci po przedwczesnej śmierci męża. Najstarszy syn ułożył sobie życie, córka nadal z nią mieszka i sprawia, że ta czuje się jeszcze potrzebna, trzecia pociecha, syn, już niebawem wyjdzie z więzienia. Pocieszenie, ale i pomoc znajduje w Bożenie, sąsiadce, która od lat zmuszona jest znosić alkoholizm swojego męża i jego ciężką rękę. Aldona, synowa Katarzyny, decyduje się na powrót do pracy, jednak mierzy się nie tylko z brakiem akceptacji bliskich, ale i wyrzutami sumienia z powodu zostawienia dzieci. I jeszcze jest historia kobiety z przeszłości, Adeli, dla której w Jastrzębiej Górze zjawia się dwóch mężczyzn. Teoretycznie, bohaterki tej powieści łączy niewiele, w praktyce jednak, mają do opowiedzenia mnóstwo, a wszystko to, dzięki wewnętrznej sile, która nie pozwalała im się załamać, nawet w najtrudniejszych momentach. „Silna. To nie była twoja wina.” to opowieść bardzo życiowa, ukazująca mnogość postaci i ich zwyczajne losy, w których czytelniczka może odnaleźć kawałek siebie. Bohaterki są różnorodne pod względem wieku czy statusu społecznego, a jednak zmagają się z problemami dnia codziennego, z którymi można się utożsamiać. Pani Sylwia wielokrotnie już udowadniała, że potrafi zaczarować swoim piórem, i tak też dzieje się w tym przypadku. Jej narracja jest pełna ciepła, ale też mądrości, która karmi odbiorcę refleksjami i napełnia jego serce nadzieją, że nie ma sytuacji bez wyjścia. Autorka obrazuje zwyczajne rodziny, których los nie oszczędzał – wdowieństwo, przemoc domowa, niezrozumienie, żałoba, wykorzystanie seksualne, tu żadne tematy nie są zakazane, bo przecież i w życiu nie można sobie wybrać kart, które zaserwuje nam los. Autorka przypomina, że każdy ma prawo do drugich szans, jeśli naprawdę rozumie swój błąd. Że wybaczenie może przynieść ukojenie także dla tego, kto wybacza i zdjąć z duszy ogromny ciężar. Że czasem trzeba się pogodzić z biegiem wydarzeń, nawet niesprawiedliwych i starać się wykorzystać jak najlepiej ten czas, który jeszcze nam pozostał. Że nigdy nie jest za późno na miłość i można ją znaleźć w nieoczekiwanym momencie. Że ważna jest pamięć, także o tych, których już wśród nas nie ma. Że czasem trzeba powalczyć, tak zupełnie egoistycznie, także o siebie, bo kiedyś może przecież nigdy nie nadejść. To poruszająca, refleksyjna opowieść o kobietach i dla kobiet, ukazująca ich siłę w zmaganiach z codziennością, ale także losy ich bliskich, którzy również mierzą się z wyzwaniami. Idealna lektura dla miłośników pozycji obyczajowych! Polecam.