Wilki - Grzegorz Wielgus

Dzisiejsza recenzja dotyczy jednego z moich ulubionych pisarzy – fantastycznego Grzegorza Wielgusa i jego książki pt. „Wilki”. To zimny kryminał z gorącym śladem bestii. Czy w XXI wieku, pośród ośnieżonych lasów, może pojawić się prawdziwa bestia? Czy w małym, górskim miasteczku legenda może przeistoczyć się w brutalną rzeczywistość? Grzegorz Wielgus w swoim thrillerze „Wilki” zabiera nas w miejsce, gdzie granica między mitem a rzeczywistością jest cienka jak lód, który w każdej chwili może pęknąć pod nogami. Przygotuj się na mroźną scenerię, która chłodzi nie tylko dłonie. Akcja książki toczy się w odizolowanym, górskim rejonie, gdzie śnieg i mróz są codziennością, a kontakt z cywilizacją, jak to się mówi, jest ograniczony. W tej atmosferze zimna, milczenia i tajemnic dochodzi do serii brutalnych morderstw, których okoliczności przypominają… ataki dzikich zwierząt. Czy to możliwe, że w okolicy grasuje bestia rodem z legend? A może za wszystkim stoi człowiek? Autor umiejętnie prowadzi czytelnika przez labirynt hipotez, nie udzielając prostych odpowiedzi. Od początku do końca trzyma nas w niepewności, podsuwając tropy, by chwilę później je podważyć. To thriller pełen napięcia, z klimatem, który można porównać do najlepszych skandynawskich kryminałów, a jednocześnie mocno osadzony w polskich realiach. Znam opinie niektórych znajomych, które różnią się od moich odczuć, i to jest fantastyczne w literaturze – ile osób, tyle opinii. Na pierwszym planie pojawia się komisarz Orłowiec, główny śledczy, który przyjeżdża na miejsce zbrodni, by rozwikłać zagadkę. To postać doświadczona, cyniczna, ale jednocześnie pełna wewnętrznych konfliktów. Jego sposób prowadzenia śledztwa nie zawsze wpisuje się w schematy, a przeszłość co jakiś czas wdziera się do teraźniejszości, zmuszając go do konfrontacji nie tylko z zagadką morderstw, ale i samym sobą. Towarzyszy mu grupa lokalnych mieszkańców, z których każdy ma swoją tajemnicę. Szczególnie wyróżnia się miejscowy weterynarz – zamknięty w sobie, ale inteligentny mężczyzna, który zdaje się wiedzieć więcej, niż mówi. Pojawiają się też leśnicy, policjanci i lokalni „twardziele”, których zachowanie balansuje na granicy prawa. Jednym z najmocniejszych punktów książki jest sposób, w jaki autor łączy legendę z prawdziwym śledztwem. Motyw wilka – zarówno, jako zwierzęcia, jak i symbolu dzikości – przenika cały tekst. Czytelnik zadaje sobie pytanie: czy morderca to faktycznie człowiek, czy może coś więcej? A może „Wilki” to nie konkretna postać, ale sposób myślenia, tryb życia – brutalny, dziki, bezkompromisowy? Autor nie boi się zadawać trudnych pytań o granice człowieczeństwa, o to, co czai się pod powierzchnią cywilizowanego społeczeństwa. W wielu momentach książka zbliża się wręcz do psychologicznego thrillera – bohaterowie są poddawani próbie, a ich reakcje często okazują się zaskakujące. Grzegorz Wielgus pisze językiem prostym, ale sugestywnym. Nie bawi się w ozdobniki, lecz buduje napięcie krótkimi, treściwymi opisami, dialogami i wyważonym tempem akcji. Czuję, że każda scena ma swoje miejsce i cel – nie ma tu przypadkowych słów. Klimat jest gęsty jak śnieżyca, a emocje – równie chłodne jak górska noc. Mimo że książka nie epatuje przemocą, to nie brakuje tu mocnych momentów. Jednak zamiast szokować dla samego efektu, autor skupia się na atmosferze i emocjonalnym ciężarze, jaki niosą ze sobą zbrodnie. To nie horror, ale są tu sceny, które potrafią ścisnąć gardło. Jeśli chcecie znać moje zdanie, czy warto sięgnąć po tę pozycję, to krótko i na temat: zdecydowanie ta!! „Wilki” to książka, która spodoba się zarówno fanom klasycznego kryminału, jak i miłośnikom thrillerów z nutą tajemnicy. Świetnie zarysowane postaci, mroźna, duszna atmosfera i historia, która nie daje o sobie zapomnieć – to wszystko sprawia, że trudno się od niej oderwać. Nie zdradzając zbyt wiele, można powiedzieć jedno: to książka, która zostawia ślad. I to nie tylko w śniegu.

Od pierwszych stron zostajemy wrzuceni w intrygę, nie mamy czasu na wstępy. Gdy zaczynałam lekturę, miałam wrażenie, że sięgnęłam przez pomyłkę po drugi tom serii, jednak okazało się, że to nieprawda. Autor po prostu zaczął opowieść o morderstwa i potem nie za często zwalniał tempo akcji. Owszem, pojawiają się chwile spokojniejsze, gdy bohaterowie rozmawiają, ale często ich rozmowy są pełne emocji. Styl autora jest czymś, na co warto zwrócić uwagę. Wielgus potrafi pisać wciągająco i dobrze konstruować fabułę. Nie brakuje też kreowania charakterów postaci. Tło wydarzeń jest ciekawe, klimatyczne. Warto też zwrócić uwagę na slang, jakim posługują się policjanci – podobało mi się to niezwykle, bo nie wypadało sztucznie. Wilki to świetny thriller trzymający w napięciu. Nie mogłam się oderwać od lektury. Jeśli więc jesteście fanami powieści z dreszczykiem, śmiało sięgajcie po ten tom. Zakończenie jest zaskakujące, a fabuła jest bardzo równa, nie ma tu słabszych momentów.

Towarzyszący zdarzeniom wątek legendy bardzo mi się podobał. Dociekanie, na ile zdarzenia są związane z działaniami ludzkich rąk, a na ile z przekazywaną z dziada pradziada opowieścią, do samego końca zastanawiało, bowiem pewna aura nadprzyrodzonego mistycyzmu była regularnie wyczuwalna. Fenomenalny klimat tej historii od pierwszych stron wywołuje dreszcze. Autor świetnie gra słowem, tworząc barwne, oddziaływujące na wyobraźnię opisy. Atmosfera łączy w sobie intrygujące, kryminalne śledztwo i powiew niepokoju rodem z horrorów. To wszystko zapewnia mocne emocje w czasie lektury i solidną dawkę czytelniczej adrenaliny. Polecam!

"A furore lupanorum libera nos, Domine. Od furii wilków wybaw nas, Panie." Tymi słowami zaczyna się wciągająca opowieść, która przenosi nas w mroczne zakątki Sudetów i odkrywa przed nami przerażające tajemnice małej wioski. Książka "Wilki" autorstwa Grzegorza Wielgusa to kryminał, który wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu aż do samego końca. Fabuła książki zaczyna się od makabrycznego morderstwa myśliwego, którego ciało zostaje znalezione we własnym domu, a krzyż namalowany jego krwią sugeruje, że mamy do czynienia z czymś więcej niż zwykłym zabójstwem. Komisarz Orłowiec, doświadczony śledczy, staje przed jednym z najbardziej intrygujących przypadków w swojej karierze. Kolejne odkrycia prowadzą go do legendarnej Bestii – krwiożerczego wilka, który według lokalnych podań grasował w Sudetach trzysta lat temu. Grzegorz Wielgus mistrzowsko splata wątki kryminalne z elementami lokalnych legend. Czytając "Wilki", miałam wrażenie, że zanurzam się w dawno zapomniane opowieści, które ożywają na kartach tej książki. Autor doskonale buduje napięcie, a mroczny klimat zimowych gór potęguje uczucie niepokoju. Sceny rozgrywające się w zimowej scenerii szczególnie przypadły mi do gustu, zwłaszcza teraz, kiedy mogłam poczuć chłód górskiego powietrza, czytając książkę w letnie popołudnie. Postacie w "Wilkach" są niezwykle dobrze wykreowane – komisarz Orłowiec to bohater, z którym łatwo się utożsamić, a jego zespół ratowników z bazy GOPR w Wilkach dodaje historii realizmu i głębi. Wielgus nie boi się poruszać trudnych tematów, a sekrety małej wioski są równie mroczne, jak zbrodnie wielkiego miasta. "Wilki" to książka, którą trudno odłożyć. Każda strona przynosi nowe zwroty akcji, a zakończenie zaskakuje i pozostawia czytelnika z wieloma przemyśleniami. Grzegorz Wielgus serwuje czytelnikowi wszystko, co najlepsze w kryminale – intrygę, ciekawych bohaterów, mroczny klimat i nieoczywiste zakończenie. Podsumowując, "Wilki" to powieść, która spełnia wszystkie oczekiwania miłośników kryminałów. Jeśli szukacie książki, która was wciągnie i nie pozwoli o sobie zapomnieć, sięgnijcie po "Wilki". Gorąco polecam!