Kuglarz - Maja Opiłka

Przed wami okładka książki, która potrafi zahipnotyzować, i to dosłownie! Sami oceńcie, patrząc w te oczy lalki, jaką widzicie na okładce. Nie wiem, jak to się dzieje, ale książki wydawnictwa Initium mają w sobie coś takiego, że na koniec mam ochotę rzucać nimi o ścianę, ale w pozytywnym znaczeniu. Macie tak, że podczas czytania masz przekonanie, że już wiesz, kto i co, a tu klops! Autor dał tobie pstryczka w nos i zwiódł na manowce. Przed wami książka pt. „Kuglarz” autorstwa Mai Opiłka, która pozostawiła niedosyt. Mam ogromną nadzieję, że będzie kontynuacja, bo tak się wciągnęłam w te historie, że chce tego więcej. 440 stron, które potrafią trzymać w napięciu, ale motyw z lalkami przypomniał mi jak kiedyś jako dziecko obejrzałam pierwszy raz film „Laleczka Chucky” tylko z różnicą, że te lalki z książki były milsze na twarzy, lecz i tak w tej historii przerażające. Muszę przyznać się, że ta książka podobała mi się bardziej. Oczywiście to moje zdanie i nie każdy musi się z tym zgadzać, no ale… Nie wszystko wydaje się jasne. Nie wszystko, o czym pomyślisz jest słuszne, ale… Decyzje podjęte przed 30 laty mają konsekwencję dziś, ale co poszło nie tak? Jak czytałam książkę, to wyobrażałam sobie szare blokowiska albo może bardziej zaniedbane domu osób, które nie są nawet z klasy średniej, lecz bardziej „byle do 10.” i tam dochodzi do morderstw na dzieciach, które nie były w żaden sposób dręczone, molestowane itp. To nie spojler, bo tego możecie dowiedzieć się czytając opis, ale wyobraźcie sobie to wszystko. Gliwice, mgliście, na pewnym osiedlu zdarzyła się zbrodnia i po tylu latach, kiedy większość zapomniała o tym, co wydarzyło się X lat temu nagle odżywa i ma swoją kontynuację?! No nawet teraz, jak to pisze, to mam ciarki na rękach. Kto z was pomyśli, ale jak to możliwe jak winowajca siedzi w więzieniu? Uwielbiam naszych bohaterów, bo każdy z nich jest naprawdę interesujący, czy mają coś wspólnego ze sobą? Kim jest Kuglarz i kim tak naprawdę jest Kinga Wrońska? Pani Maju bardzo proszę o szybkie napisanie kontynuacji tylko z innymi zbrodniami. Zazdroszczę wam, że macie to przed sobą albo jesteście w trakcie.

Sprawa kryminalna jest intrygująca, chociaż zakończenie trochę mnie rozczarowało. Najciekawsze okazało się dla mnie odpowiedzenie na pytanie „czy w więzieniu siedzi niewinny człowiek?”. Muszę przyznać, że sprawa kryminalna była interesująca, ale im dalej, tym bardziej wszystko było skomplikowane. Relacje międzyludzkie i połączenia między postaciami zaczynały mnie męczyć, gubiłam się w niektórych wątkach. Nie pomogły też podobnie brzmiące nazwiska. Nie mam nic do zarzucenia stylowi autorki i klimatowi, który wykreowała w Kuglarzu. Maja Opiłka pisze dobrze, potrafi budować atmosferę, nie ma też oporów przed pokazywaniem mocniejszych scen. Książka była „mięsista” – miała sporo wątków, dużo postaci, elementów, które trzeba było połączyć w logiczną całość. Nie zawsze mnie to przekonywało i nie zawsze byłam tego fanką, ale myślę, że są czytelnicy, którzy to docenią. Kuglarz to thriller, który ma wiele mocnych scen. Jeśli jesteście fanami tego typu powieści, polecam z całego serca. Dla wrażliwców ta powieść może okazać się nieco zbyt drastyczna. Pomysł na fabułę jest interesujący, sprawa ma dużo wątków, co też może okazać się dla niektórych zaletą.

W 1993 roku mieszkańcami Gliwic wstrząsnęła seria zabójstw dzieci, przy których znajdowało laleczki z ich podobiznami. Udało się skazać rzekomo odpowiedzialnego za te zbrodnie, ale gdy trzydzieści lat później zaczyna się kolejna makabryczna seria, śledczy muszą na nowo przeanalizować niespójne dowody i odpowiedzieć na pytanie: kto naprawdę jest winny? Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak wspaniale rozwija się warsztatowo autorka. Jej debiutancka książka bardzo mi się podobała i plasowała się na wysokim poziomie, a "Kuglarz" jest jeszcze lepszy! intryga jest wielowątkowa, skomplikowana i dająca do myślenia. Ogrom informacji, zmiennych i kolejnych zwrotów akcji sprawiał, że pod koniec wręcz mózg się gotował od przytłaczającemu ogromu wielowarstwowych zbrodni. Niesamowite, jak jednocześnie dobrze i spójnie pani Maja to udźwignęła, bo mnie już w pewnym momencie kusiło, żeby zacząć sobie rozpisywać: "kto z kim i dlaczego?" ;) Im dalej w fabułę, tym akcja nabiera tempa i ostatnie rozdziały to istna eksplozja zaskoczeń, która do samego końca trzymała mnie w dużym napięciu. Napisane iście filmowo! Świetnie nakreśleni bohaterowie, chronieni za własnymi maskami, intrygowali sekretami i wieloma twarzami, które w obliczu zdarzeń się ukazywały. Niewiele było tu osób, którym można było ufać, kolejne informacje potrafiły obrócić obraz danej postaci o 180 stopni. Zarazem osobowości autorka oddała z pełnym autentyzmem, byli to ludzie z krwi i kości ze swymi zaletami i wadami, ze swymi motywacjami oraz demonami przeszłości. Mocny, ciężki klimat powieści wywoływał wręcz dreszcze na plecach. Już sam koncept główny fabuły, czyli zbrodnie na dzieciach, wzbudzał wstrząs, a;e i bez tego nie brakowało scen czy zdarzeń oddziałujących mocno na wyobraźnie i wzbudzających silne emocje. Atmosfera niepokoju i zagrożenia trwała od pierwszych do ostatnich stron. Kolejny raz, gdy pani Maja Opiłka zachwyca mnie swoją zawiłością budowania sieci zdarzeń i pasjonującą narracją. To elektryzujący thriller kryminalny, który jest pozycją obowiązkową dla każdego fana gatunku. Polecam i czekam na więcej, pani Maju! :)

„Kuglarz” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Mai Opiłki, ale już wiem, że zamierzam nadrobić debiutancką powieść autorki, a także rozumiem skąd zachwyty nad jej twórczością. Książka mnie wciągnęła i już od pierwszych stron zaintrygowała, byłam tak zaciekawiona, że nie miałam ochoty w ogóle jej odkładać, póki nie poznam zakończenia. „Kuglarz” to historia przedstawiona w dwóch ramach czasowych. Pierwsza z nich zabiera nas do czasów współczesnych, w których dochodzi do morderstw. Zbrodnie poruszają, szczególnie że zostały dokonane na małych, bezbronnych, niczemu niewinnych dzieciach. Pozostawione ciała dzieci zawsze są w towarzystwie lalki wystruganej w drewnie, które łudząco przypominają nam samą ofiarę. I to właśnie w tym momencie w głowach śledczych, ale także wszystkich mieszkańców Gliwic, zapala się czerwona lampa, sygnalizująca niebezpieczne podobieństwo do zbrodni sprzed lat! Kuglarz, bo tak został nazwany zbrodniarz sprzed trzydziestu lat, który lada moment może ubiegać się o przedterminowe zwolnienie. Czy to zbieg okoliczności, że właśnie w tym momencie w mieście pojawiły się kolejne ofiary, a metoda zbrodni łudząco przypomina tamte sprzed lat? Miejsca zbrodni i pozostawione rekwizyty są tak podobne, że zawierają szczegóły zbrodni sprzed lat, które nie były podane do wiadomości publicznej. Dlatego albo mamy do czynienia z naśladowcą, który bardzo przyłożył się do planowanych zbrodni, albo przed laty został skazany nie ten człowiek, który powinien! To właśnie druga z ram czasowych, która przenosi nas do czasów zbrodni dokonanych przez Karbownika, czyli sławetnego Kuglarza, który sam przyznał się do winy, a teraz chce przedterminowo zostać zwolniony. Pytania nasuwają się same i piętrzą z każdymi odkrywanymi kolejno faktami. Czytelnik nie może przejść obojętnie, szukamy winnych i jakichkolwiek poszlak, jednak w gąszczu bohaterów, którzy są fenomenalnie wykreowani przez autorkę-każdy z nich charyzmatyczny, wyrazisty i wnoszący coś do całości, okazuje się to bardziej skomplikowane, niż mogłoby się wydawać. Sama jestem mamą dwóch maluszków i powiem szczerze, że emocjonalnie książka rozłożyła mnie na łopatki. Nie potrafiłam na niej nie płakać, najchętniej sama wymierzyłabym sprawiedliwość podczas czytania, a poszukiwania i kolejne typowanie rozwiązania zagadki nie dawało mi spokoju. Pokuszę się o stwierdzenie, że jest to kryminał na najwyższym poziomie, w którym autorka nie boi się poruszać trudnych tematów i zbrodni, a finałem zaskakuje nawet największego miłośnika gatunku, który myślał, że już nic go nie zaskoczy, bo czytał wszystko! Jest to zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jaką ostatnio, a nawet, jaką kiedykolwiek czytałam, dlatego bardzo polecam!

Maj 1993 roku mieszkańcy Gliwic zapamiętali na długo… Kilka miesięcy wyczerpującego śledztwa przyniosło upragniony efekt – skazano odpowiedzialnego za zabójstwo piątki dzieci. Otaczający miasto mrok zniknął wraz z mordercą okrzykniętym Kuglarzem. Jednak skryte zło tylko czyhało na przebudzenie. Trzydzieści lat później historia bezlitośnie zatacza koło. Nowe zbrodnie odwzorowują te dokonane ręką Kuglarza. Ciała ofiar morderca składa nieopodal jezior. Blisko lasu, blisko natury… Przy dzieciach pozostawia wystrugane w drewnie lalki, które wyglądem przypominają ofiary… I to wszystko w roku, w którym Kuglarz może ubiegać się o przedterminowe skrócenie kary. Komisarz Artur Wrona staje przed trudnym zadaniem połączenia obecnych wydarzeń z poprzednią serią, co szybko okazuje się labiryntem bez wyjścia. Tajemnice poprzedniej ekipy śledczej są niczym duchy PRL-u, wiecznie żywe. Na każdym kroku napotyka nieścisłości śledztwa sprzed trzech dekad. Zaś nieliczne poszlaki, którymi obecnie dysponuje policja, wskazują na… adwokatkę skazanego Kuglarza. Morderca bawi się ze śledczymi niczym wytrawny kuglarz. Czy nowe zbrodnie oznaczają narodziny naśladowcy? A może trzydzieści lat temu skazano niewłaściwego człowieka? „Kuglarz” to porywający thriller kryminalny, w którym Maja Opiłka ponownie kreuje przed czytelnikiem zawiłą sieć powiązań, w których przeszłość miesza się z teraźniejszością, a błędy młodości rzutują na kolejne pokolenia. Muszę przyznać, że "Kuglarz" to książka, która mnie całkowicie pochłonęła. Maja Opiłka stworzyła niezwykle złożoną fabułę, pełną niespodziewanych zwrotów akcji i tajemnic, które stopniowo się odsłaniają, tworząc fascynującą i trzymającą w napięciu historię. Przeplatanie się różnych wątków sprawia, że książka jest jeszcze bardziej intrygująca, a każdy nowy element układanki dodaje głębi całej opowieści. Bohaterowie są wykreowani z wielką dbałością o szczegóły, co sprawia, że czytelnik z łatwością się z nimi identyfikuje i przeżywa ich emocje. Komisarz Artur Wrona, z jego determinacją i wewnętrznymi rozterkami, jest postacią, która na długo zapada w pamięć. Relacje między bohaterami, ich motywacje oraz skomplikowane losy dodają książce realizmu i głębi. "Kuglarz" to nie tylko świetny kryminał, ale również opowieść o ludzkich słabościach, błędach przeszłości i konsekwencjach, które mogą wracać po latach. Maja Opiłka udowodniła, że potrafi tworzyć mroczne, intrygujące i zaskakujące historie, które pozostawiają czytelnika z niecierpliwością czekającym na kolejne książki jej autorstwa. Gorąco polecam "Kuglarza" wszystkim miłośnikom kryminałów i thrillerów. To książka, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwala się oderwać aż do samego końca. Fascynująca historia, złożona fabuła i głęboko zapadający w pamięć bohaterowie sprawiają, że "Kuglarz" to lektura, którą warto mieć na swojej półce.