Czekaj na mnie - Santa Montefiore

„Powieść o trwałej miłości i niszczycielskich tajemnicach, która rozgrywa się w Anglii podczas drugiej wojny światowej, aż po Australię pięćdziesiąt lat później. Oparta na prawdziwej historii. Rupert obiecał, że wróci. Florence miała tylko czekać.” W krótkim czasie to moje drugie spotkanie z twórczością Santy Montefiore. O ile pierwsza książka zabrała mnie w „podróż” niezbyt odległą, bo tylko po Europie (Anglia, Włochy), teraz autorka zafundowała trzy linie czasowe: Kornwalia 1944, Londyn 1988, Melbourne 1995. W sumie to powinnam zadać tylko jedno pytanie i zostawić Was z rozwikłaniem tej szalenie trudnej zagadki: co może łączyć obietnicę złożoną ukochanej ze snami pięćdziesiąt lat później i tajemniczym listem? Powiem szczerze, że gdybym ja przeczytała taką zagadkę, zachodziłabym w głowę, ale chyba nic sensownego raczej bym nie wymyśliła. Troszeczkę ujawnię rąbka tajemnicy, ale to w trakcie pisania, tak więc bądźcie czujni. Zacznę od tego, że „Czekaj na mnie” to powieść, która została oparta na wątkach z życia przyjaciela autorki. Jednak nie jest to biografia, a tylko fikcja zbudowana na prawdziwych wydarzeniach. Santa Montefiore zabiera nas w podróż; w podróż w trzy miejsca na mapie świata – Kornwalia, Londyn i Melbourne, ale także w podróż w czasie: 1944, 1988, 1995. Każde z tych miejsc to inna historia, choć od razu wiadomo, że łączą się poprzez pewne zdarzenia. Ale tak naprawdę zrozumiemy to zjawisko dopiero na sam koniec, gdy wszystkie karty zostaną odkryte. W powieści „Czekaj na mnie” króluje miłość, jednak sądzę, że dla każdego czytelnika na pierwszy plan wybije się zupełnie co innego. Sądzę, że w tym przypadku o palmę pierwszeństwa będzie walczyć temat, którym jednym może wydać się trochę fantastyczny, a niektórym być może idiotyczny – reinkarnacja. I to jest ten motyw faktycznie z życia wzięty. W różnych liniach czasowych obserwujemy: Florence i Ruperta; Maxa; Florence – pięćdziesiąt jeden lat później. Wojna rozdzieliła dwójkę ludzi, Florence i Ruperta. Florence miała czekać, ale niestety doczekała informacji, że Rupert zginął podczas bitwy o Arnhem; Ponad czterdzieści lat później Maxa nawiedzają sny – koszmary, o wojnie. Jest przekonany, że musi wykonać misję w sprawie Ruperta Dasha. W ten sposób trafia do Florence; Tajemniczy list z drugiego końca świata. Nieznajomy pamiętający życie Florence i Ruperta. Kim jest? Czy to możliwe żeby… Po takim czasie… Wzruszająca historia i zdecydowanie przyciąga nas fakt, że jest to opowieść prawdziwa, choć dobrze, że na potrzeby książki zmieniona i autorka popuściła wodze fantazji. A trzeba przyznać, że tego Montefiori nie brakuje. „Czekaj na mnie” jest powieścią ciekawą, barwną i dobrze napisaną. Mogę ją polecać ze spokojnym sumieniem. I jeszcze jedno – wrażliwe osoby będą z pewnością potrzebowały chusteczki.

Niesamowita lektura! Ostatnio trafiłam na kolejny klejnot w oceanie dobrych książek i pochłonęłam ją w mgnieniu oka (z wyjątkiem kilku godzin na sen, oczywiście!). Fabuła przenosi nas do urokliwej Anglii czasów II wojny światowej, gdzie miłość Florence i Ruperta zostaje wystawiona na ciężką próbę przez rozstanie na froncie. Autorka w doskonały sposób ukazuje dramatyczne losy miłości wojennej, której oczekiwania na powrót ukochanego nie znają granic. Historia ta jest przepełniona emocjami, oczekiwaniem i atmosferą bitewnego pola, co sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od lektury. W kolejnej części poznajemy Maxa, którego nawiedza tajemniczy sen. Czy ma to związek z wydarzeniami roku 1945? Bez wątpienia! Niezwykle ważnym aspektem tej książki jest fakt, że oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, z losami Simona Jacobsa na czele. To naprawdę fascynujące! Autorka wspaniale oddaje klimat tamtych lat i wydarzeń, sprawiając, że powieść kipi emocjami, których nie sposób nie poczuć na własnej skórze!