Wspólna obecność - Jan Strzałka

Znajomość, która przerodziła się w rodzinną zażyłość

Stosunki między Julią Hartwig a Jerzym Turowiczem i jego żoną Anną zaczęły się od listu, który Julia Hartwig napisała do Jerzego Turowicza w lipcu 1951 roku. Zwróciła się do niego z prośbą o złożenie kwiatów na grobie niedawno zmarłego Ksawerego Pruszyńskiego, postaci, którą oboje dobrze znali. Już ten pierwszy krok skierował ich na drogę długiej i głębokiej przyjaźni.

Początki przyjaźni

Turowicz, który znał autora "Trzynastu opowieści", Ksawerego Pruszyńskiego, już od czasów przedwojennych, a także publikował jego teksty w "Tygodniku Powszechnym", postanowił sprostać prośbie młodej Julia Hartwig. W tym czasie Julia nie była jeszcze znana, gdyż jej debiutancki tomik miał ukazać się dopiero w 1956 roku. Turowicz, zdecydowanie starszy od niej, był już wtedy uznanym publicystą i redaktorem naczelnym "Tygodnika". Wymiana pierwszych listów pomiędzy nimi zwiastowała początek trwałego związku, który wkrótce obejmował również Artura Międzyrzeckiego i żonę Turowicza, Annę.

Przyjaźń, która stała się czymś więcej

Z biegiem czasu ta przyjaźń przekształciła się w coś więcej - w rodzinną zażyłość; rodzaj pokrewieństwa, który wybieramy sami. Tom zawiera całość korespondencji pomiędzy rodzinami Międzyrzeckich i Turowiczów, trwającej niemal pół wieku. Listy te są świadectwem nie tylko wzajemnej przyjaźni i zażyłości, ale również wielce ważnym dokumentem opisującym losy polskiej inteligencji w XX wieku. Niektóre z tych listów nie ustępują, a momentami nawet przewyższają, najważniejsze fragmenty dzienników Artura Międzyrzeckiego i Julii Hartwig. Można śmiało stwierdzić, że ten zbiór listów to nic innego, jak ich wspólny dziennik, pisany na cztery ręce. Publikacja ta będzie niezastąpionym źródłem wartościowych informacji dla badaczy literatury, ale także dla przeciętnego, zaciekawionego czytelnika. Zyskuje ona dodatkową wartość w kontekście 100. rocznicy urodzin Jerzego Turowicza, która przypada 10 grudnia 2012 r.

EAN: 9788361298410