Tożsamość - Nora Roberts

Gdybym zadała pytanie: czy znacie Norę Roberts? - to chyba popełniłabym nietakt. Trudno nie znać pisarki, która z powodzeniem pisze książki od 1981 roku. Choć czytam dłużej, to jakoś nigdy nie było mi po drodze z tą amerykańską pisarką. Zawsze mi się kojarzyła z romansami, po które sięgam niezmiernie rzadko. Jednak niesłusznie, ponieważ jej książki to połączenie wyżej wspomnianego z sensacją, przygodą i obyczajem – a to już zmienia postać rzeczy. Gdy zaproponowano mi „Tożsamość”, książkę najbardziej chyba odbiegającą od romansu, to bez zastanowienia się zgodziłam. No i w końcu pierwszy raz, po tylu latach, Nora Roberts zagościła u mnie. „Tożsamość” to dobrze napisany thriller, choć oczywiście nie jest to tylko jeden gatunek, a wielogatunkowy tygiel, bo nie zabrakło, jak przystało na królową romansu, tego gatunku, jest też nieźle poprowadzony wątek obyczajowy i kryminalny. Ponieważ książka jest grubaskiem (ponad 600 stron) nie spodziewajcie się akcji gnającej do przodu w zastraszającym tempie; jest balans. Wszystko jest wyważone, mamy czas aby się zapoznać z bohaterami, rozeznać w sytuacji, ale nie znużyć. Morgan Albright jest bohaterką tego thrillera. Po poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, chyba w końcu je znalazła. Przeprowadza się w okolice Baltimore, gdzie kupuje niewielki domek. Mieszka w nim z współlokatorką i przyjaciółką, Niną. Pracuje jako barmanka i lubi tę pracę. Szczerze Wam powiem, że polubiłam Morgan i myślę, że Wy również byście ją polubili. W barze młoda kobieta poznaje mężczyznę, który robi na niej wrażenie na tyle duże, że po dwóch spotkaniach zaprasza go na kolację do domu. Bardzo chciała sobie ułożyć życie… niestety. Po powrocie z pracy zastaje dom po kradzieży, a jej przyjaciółka Nina nie żyje. Bardzo szybko dowiaduje się, że mężczyzna, którego poznała jako Luke’a, to faktycznie kto inny – oszust, morderca, złodziej… złodziej tożsamości. Ale na tym nie koniec. W sumie to dopiero początek całej historii. I mogę szczerze napisać w tym momencie, że mimo tego niespiesznego tempa, w jakiś całkiem niezrozumiały dla mnie sposób, nie ma się ochoty na odłożenie tej książki. A raczej bardzo chciałoby się przekonać, jak skończy się snuta przez Norę Roberts opowieść i jaki finał będzie miała „przygoda” Morgan. „Tożsamość” to nie taki sobie byle jaki, pierwszy lepszy z brzegu thriller. To wciągająca powieść, która pokazuje jaka jest wytrzymałość człowieka i jaka potrafi być siła kobiety, jej zdecydowanie, walka o swoje, zdeterminowanie. Można by się pokusić o zdanie: ile razu można zaczynać od nowa? Jak zauważycie po Morgan, można. Można stracić wiele, można stracić prawie wszystko; wstać, otrzepać się, podnieść wysoko głowę i starać się z całych sił znów nie upaść. Tak jak Morgan.

"Tożsamość" to pierwszy tytuł autorki, z jakim miałam okazję się zapoznać i zdecydowanie na jednym nie poprzestanę! Poznajemy tu Morgan - córkę wojskowego, która usiłuje w końcu zapuścić gdzieś korzenie. Podczas pracy w barze poznaje Luke'a... co staje się początkiem rujnowania jej bezpiecznego świata... Muszę przyznać, że pomysł na fabułę i sposób jej poprowadzenia miały w sobie dużo oryginalności. Było to swoiste połączenie kryminału lekko wchodzącego w thriller i powieści obyczajowej. Na obszernej (bo mającej ponad 600 stron) objętości książki autorka ukazała zbrodniczy model działania seryjnego mordercy, kradzież tożsamości, radzenie sobie z traumą i wychodzenie z roli ofiary. Wieksza część książki skupiona jest na Morgan, dzięki czemu jest to wyjatkowo dogłębnie opracowana postać, którą polubiłam i której losy śledziłam z zaciekawieniem. Jej determinacja, pracowitość i odwaga, zwłaszcza w sytuacjach wymagających zachowania zimnej krwi, były imponujące. Nietypowa w konstrukcji historia nie skupia się na śledztwie czy poszukiwaniach mordercy. Poznając kolejne etapy najpierw rujnowania, a następnie odbudowywania świata Morgan, możemy zagłębić się w psychologię kobiety, które codzienność jest zachwiana przez regularny oddech na karku nieuchwytnego ciemiężyciela. Demon przeszłości roztacza swoje macki nad jej nowym zyciem, nie pozwalając w pełni o sobie zapomnieć, a kilka wstawek z jego perspektywy narracyjnej podkręcało napięcie historii. Tempo jest niespieszne, fabuła rozwija się bardzo powoli, ale sukcesywnie dąży do finału i utrzymuje ciekawość oraz uwagę czytelnika. Przeczytałam ją błyskawicznie i z pewnością na długo zostanie mi w pamięci. Polecam