Bogobójczyni - Hannah Kaner

Jak odnosicie się do haseł reklamujących książki porównujących je do innych znanych książek? Chcąc nie chcąc czytając zawsze szukam tego co skłoniło kogoś do sformułowania tego stwierdzenia. Więc czy faktycznie Bogobójczyni będzie idealna dla fanów Wiedźmina? Kissen została złożona w ofierze w wieku jedenastu lat. Choć udało jej się uciec, straciła rodzinę i szansę na spokojną przyszłość. Została bogobójczynią by ukoić swoje pragnienie zemsty. Minęło 15 lat i kult bogów został zakazany, a Kissen stała się świetnie opłacana wysłanniczką króla. Jednak zwykli ludzie mają jej za złe, gdy zabija ich bogów. Jej życie skoplikuje się, gdy los postawi na jej drodze pewną dwunastolatkę z towarzyszem w postaci bóstwa. Ta niecodzienna para jest ze sobą związana tajemniczą więzią i szukają sposobu by to zmienić. Odpowiedzi można znaleźć w Blenraden, zrujnowanym mieście dzikich bogów. Jednak droga do niego jest pełna niebezpieczeństw. Czy nieoczekiwany towarzysz podróży będzie bardziej pomocny czy też możne szkodliwy? Czy to co połączy Kissen, Elogasta, Inare oraz Skediego pomoże im spełnić własne misje czy też stanie się kością niezgody między nimi? Podejście ludzi do bogobójców, wyszkolenie, życie w podróży oraz polowanie na niebezpieczne istoty przypomina mi wiedźminów. Sporo polityki i tła społecznego oraz bohaterowie z trudną przeszłością. Brakowało mi jednak bardziej rozbudowanego opisu bogów i kultów. Mam nadzieję, że otrzymam to w drugiej części, bo sam pomysł mi się spodobał. Niestety wykonanie momentami kulało i było po prostu nudno. Liczę, że druga część będzie żywsza.

" [...] Kiedy Middren przypadnie bogom, twoja rasa zginie pierwsza. [...]" Wow! Jestem pod ogromnym wrażeniem debiutu fantasy Hannah Kaner pod tytułem "Bogobójczyni". Po takim wyciskającym łzy finale koniecznie muszę poznać drugi tom. Ta historia jest idealna. Przypadnie wam do gustu, jeżeli jesteście miłośnikami "Wiedźmina". Tutaj wszystko dopracowane jest do perfekcji. Nie byłam fanką fantasy, ale po takich książkach jak ta, doceniam ten gatunek i zaczynam go lubić. Na uwagę zasługuje cudowna okładka. Jest jedną z najpiękniejszych okładek książek, które przeczytałam w tym roku. Fabuła to paluszki lizać. Jest mnóstwo nieprzewidzianych zwrotów akcji. Są walki, jest magia, jest prawdziwa przyjaźń. Tylko czy ta przyjaźń przetrwa najtrudniejsze czasy? Czy przetrwa próbę? Kto okaże się prawdziwym przyjacielem, a kto najgorszym wrogiem? Uważajcie, komu ufacie. Pozory mogą mylić. Mamy tutaj czterech głównych bohaterów: Kissen - "zrodzona z miłości morza", to jedna z moich ulubionych bohaterek. Jest jedną z bogobójczyń. Dlaczego stała się zabójczynią bogów? Czy uda jej się wytropić wszystkie bóstwa? Jest waleczna, odważna i nieugięta. Nie zabija ludzi. Mimo tego ludzie ją nie lubią. Czy poradzi sobie z małą dziewczynką? Ta bohaterka uwielbia pić wino — taka ciekawostka dla was. Elogast — Elo — wiele złego w swoim życiu przeżył i niestety, to jeszcze nie koniec jego cierpień. Jest piekarzem. Uwielbia wypiekać chleb. Pewnego razu ponownie sięgnie po miecz. Czy będzie godnie stał u boku pewnej małej dziewczynki? Czy obroni ją przed złymi mocami? Poznałam również pewnego bożka, który często mnie irytował, ale momentami był całkiem zabawny. Koniecznie musicie go poznać, tylko bądźcie ostrożni. Nazywa się Skediceth w skrócie Skedi. Jest bogiem niewinnych kłamstewek. Wygląda dziwnie. Wyobraźcie sobie skrzyżowanie zająca, jelenia i ptaka. To musi być ciekawy widok. Inara Craier — mała dziewczynka, widzi kolory ludzi, porozumiewa się telepatycznie ze swoim małym, futrzastym przyjacielem. Dlaczego jest ważną postacią w tej książce? Przekonacie się, o tym czytając "Bogobójczynię". Warto poznać tę małą bohaterkę. Chętnie zobaczyłabym tę historię na dużym ekranie. Czy jesteście za? Mam cichą nadzieję, że autorka długo nie karze nam czekać na kolejny tom. "Bogobójczynię" pochłonęłam w mgnieniu oka. Nie mogłam oderwać się od czytania. Chyba magia tych wszystkich bóstw mnie przyciągnęła i nie pozwoliła odejść. Przygody naszych bohaterów często pozbawiały mnie tchu. Bardzo się bałam o całą czwórkę. Czy miałam powody? Nie czekajcie na drugi tom, tylko śmiało sięgajcie po "Bogobójczynię".

"Istoty mocy, duchy obdarzone życiem i wolą za sprawą ludzkiej miłości i strachu, emocji na tyle silnych, by z nich czerpać. Ludzie byli głupi, a bogowie - okrutni." " - Zemsta zajmuje całe życie - powiedziała cicho. - Czasami... musisz brać to, co się da." Czytacie fantastykę? Macie w planie tę książkę? "Bogobójczyni" kusiła mnie odkąd zobaczyłam okładkę. Miałam wobec niej wysokie oczekiwania. Tempo tej powieści jest nieśpieszne, szczególnie na początku. Do momentu spotkania ze sobą Elogasta, Kissen i Inary z bożkiem o imieniu Skediceth, nie działo się zbyt wiele. Na szczęście później już akcja nabrała tempa. Poznajemy nowy świat, który był za mało wykreowany, i bohaterów, którzy mnie zachwycili! Walki, klątwy, bogowie i boginie, kłamstwa, zemsta, poświęcenie, miłość, przyjaźń, zaufanie, sekrety. To wszystko sprawia, że ciągle chcemy więcej. Złapałam się na tym, że byłam zła, bo musiałam przerwać czytanie. Im głębiej w treść tym lepiej czułam się czytając. Autorka potrafiła mnie zaskoczyć, a ja zatapiałam się w tej historii niczym klątwa rzucona na ofiarę. Odczuwałam mocno emocje bohaterów, współczułam im, wspierałam, chciałam potrząsnąć by się opamiętali. Byłam w tym świecie razem z nimi i też miałam ochotę wziąć miecz w dłonie. Jedno co mnie tu boli to scena seksu. Moim zdaniem w ogóle nie powinno jej być, to raz. A dwa, dziwnie się czułam czytając słowo prezerwatywa. Wiedząc, że w tle są zamki, rycerze, bogowie, założyłam, że jesteśmy raczej w jakichś dawnych czasach. Może mylnie? Jednak to mi zupełnie tu nie pasowało. O wiele lepiej byłoby bez tego krótkiego wątku romansu. "Bogobójczyni" to zaledwie wstęp do kolejnych tomów trylogii Upadli Bogowie. Pomimo tego mankamentu powyżej, jestem niesamowicie ciekawa dalszych losów bohaterów. Za dużo niewiadomych i bardzo rozbudzona moja ciekawość. Końcówka sprawiła, że chcę dużo więcej! Takie zakończenie było idealne.