Nowa Zelandia. Tam, gdzie Kiwi tańczy hakę - Violetta Zdulska

Nadal panuje tendencja do wrzucania Australii i Nowej Zelandii do jednego worka. Jest to niesłuszne i krzywdzące. Warto raz na zawsze się z tym rozprawić. Zwłaszcza jeśli przed podróżą do Nowej Zelandii powstrzymują nas błędne przekonania, tj jak fauna, która próbuje nas zabić, a może i flora - kto to wie, czy też pustynny skwar. Warto rozprawić się przy okazji jeszcze z jednym stereotypem - że książka blogera to taki gorszy sort podróżniczy. Tymczasem Violetta Zdulska popełniła świetny, kompleksowy reportaż, który zainteresuje nie tylko turystów z bliskim lub dalszym planem odwiedzenia tego niesamowitego kraju, ale i wszystkich ciekawych świata. Wyobraźcie sobie krainę, w której nikt nie patrzy na to jak wyglądasz i co masz na sobie, bo nieszczególnie przejmuje się tym jak sam wygląda. Ani jak wygląda jego mieszkanie- każdy mebel w innym kolorze, plastikowy prysznic, jakaś remontowa fuszerka? Działa? Działa. To w czym rzecz? No, po prawdzie jak się ma takie obłędne widoki, to faktycznie trudno zajmować głowę poplamionym dywanem, czy też w ich przypadku wykładziną. Lepiej iść na plażę. Myślicie może - no tak, a tam pewnie tłumy. Nic bardziej mylnego. Może dlatego, że plaż jest tam tyle, że dla każdego wystarczy. A ludzi jednak mniej. Koniec świata rządzi się swoimi prawami. Bo dalej to już się nie da. No chyba, że na Antarktydę. A pogoda? Powiedzieć zmienna to nic nie powiedzieć. Dla każdego coś miłego. Nawet w obrębie jednego dnia. I cisza. To zachwyca najbardziej. Jak już się to zauważy. Nowa Zelandia to taki świat w jednym miejscu, a w zasadzie taki Top 10. Góry - proszę bardzo. Zjawiskowe plaże - naokoło. Jeziora, fiordy, lasy, wodospady, lodowce - wszystko mają. Nie mają natomiast spiny, ciśnienia i pośpiechu. Wystarczy uśmiech i już jest super. Nie wiem jak Wy, ale ja idę się pakować.