Babel. Człowiek bez losu - Aleksander Kaczorowski

Babel – Człowiek bez losu od Aleksandera Kaczorowskiego

W swoim czasie określany był jako mistrz pierwszych zdań - utarło się mówienie, że Rosja nie widziała takiego stylisty od epoki Gogola. Zasłynął jako wirtuoz fikcyjnej kreacji biografii. Choć pochodził z żydowskiej rodziny kupieckiej, zdołał zmyślić sobie awangardowy życiorys sowackiego pisarza. Przez pewien czas publikował swoje utwory w prasie kijowskiej, petersburskiej i odeskowej, choć dopiero prasa moskiewska przyniosła mu prawdziwy proród. W wieku 32 lat osiągnął szczyt popularności, jednak jego status w ZSRR zaczął stopniowo zanikać.

Geniusz Babla okazał się niepotrzebny w coraz bardziej wykrystalizowanym świecie komunistycznym, którego obraz zaczął formować się ledwie 10 lat po triumfie rewolucji. Pisarz przyznał, że stał się ekspertem w tak zwanym gatunku milczenia. W efekcie zginął - 27 stycznia 1940 roku porąbano go na rozkaz Stalina. Mimo, że jego dzieła, w tym Opowiadania odeskie i Armia Konna, dołączyły do światowej literatury, sam Babel nie posiadał żadnego oznaczenia pamiątkowego w Moskwie - ani grobu, ani pomnika, ani tablicy.

Aleksander Kaczorowski podjął się skomplikowanej pracy - opisanie historii życia literata, który niemalże niuchwale zabiegał między rzeczywistością a twórczością fikcyjną. Duża część szczegółów z biografii Babla pozostała nieznana, a sam pisarz starannie zamazywał swoje ślady. Charakteryzował się licznymi sprzecznościami - marzył o byciu sowackim autorem mieszkającym we Francji, pragnął stanowić czekistę i intelektualistę, żydowskiego budionnowca, kosmopolitę i człowieka z ZSRR. Jednak niezmiennie wierzył w literaturę aż do śmierci.