Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych - Zbigniew Rokita

Po „Kajś” wiedziałam mniej więcej, czego się spodziewać po nowej książce Zbigniewa Rokity – subiektywnej, refleksyjnej opowieści o historii i tożsamości. I faktycznie, „Odrzania” jest bardzo osobista, może nawet momentami zbyt osobista. Rokita porusza w niej trudne tematy związane z historią powojennych granic, przymusowymi przesiedleniami i tym, jak wielka polityka wpłynęła na życie zwykłych ludzi. Dla kogoś, kto czuje związek z tym regionem lub tak jak ja, po prostu interesuje się historią lokalną, to naprawdę ciekawe i bliskie treści. Autor nazywa swoją książkę „knajpianym poematem reporterskim” – i to chyba najlepsze podsumowanie jej stylu. Nie jest to klasyczny reportaż ani typowa książka historyczna. To raczej swobodny strumień myśli, w którym fakty historyczne przeplatają się z osobistymi refleksjami, a czasem wręcz z literackimi zabiegami językowymi. W „Kajś” ta forma działała świetnie, tu jednak momentami miałam wrażenie, że jest tego po prostu za dużo. Trochę zabrakło mi tutaj większego skupienia na indywidualnych historiach ludzi. Miałam nadzieję na więcej osobistych opowieści mieszkańców Ziem Odzyskanych, a dostałam raczej rozważania na poziomie ogólnym – ciekawe, ale mniej angażujące emocjonalnie. Mimo wszystko zdecydowanie warto przeczytać.