Niedokończony list - Ewa Szymańska

„Niedokończony list” autorstwa Ewy Szymańskiej to głęboko poruszająca powieść obyczajowa, w której siła przekazu płynie z budowania emocji na kilku planach – psychologicznym, historycznym i rodzinnym. Autorka opowiada historię Marty, która po śmierci matki wraca do rodzinnego Grabowa, by uporządkować swoje życie. W starym domu odnajduje niedokończony list napisany przez zmarłą Elżbietę, co staje się katalizatorem brutalnego odkrywania sekretów przeszłości i rodzinnych tajemnic. Narracja prowadzona jest dwutorowo: równolegle obserwujemy współczesne zmagania Marty i retrospekcje z życia jej matki, osadzone w klimacie lat 80- tych na tle dramatycznych wydarzeń stanu wojennego. To zestawienie dwóch epok i dwóch pokoleń tworzy emocjonalny rezonans – wyłania się obraz kobiecości naznaczonej doświadczeniami politycznymi, miłosnymi zawodami i zapomnianymi marzeniami. Moc powieści tkwi w jej subtelności. Szymańska maluje portrety Elżbiety i Marty z uczuciową głębią i psychologicznym realizmem. Widać to choćby w sposobie, w jaki Marta zaczyna dostrzegać niewypowiedziane życie swojej matki, jej relacje, brakujące emocje czy nieodnalezioną przyjaźń. Autorka potrafi zbudować napięcie bez dramatycznych zwrotów akcji, za to za sprawą atmosfery nostalgii, rodzinnych smaków, dźwięków i wspomnień. Styl powieści jest ciepły, refleksyjny i emocjonalny. Nie brak w nim subtelnych uniesień i wzruszeń, choć przeważa melancholia i zaduma nad tym, co utracone. Historia skłania do zwolnienia, spojrzenia na relacje rodzinne i przeszłość z perspektywy wzajemnego zrozumienia. „Niedokończony list” to nie tylko powieść o sekretach z przeszłości – to opowieść o przebaczeniu, tęsknocie i odwadze, tak by mimo bólu próbować odbudować to, co zostało niszczone przez milczenie i czas. Serdecznie polecam tę ciepłą i wzruszającą książkę każdemu, kto docenia literaturę, która skłania do refleksji, buduje więzi międzypokoleniowe i przypomina o wartości pamięci oraz rodziny. Ja jestem oczarowana!