Nie ma ekspresów przy żółtych drogach - Andrzej Stasiuk

Lubię to naginanie czasoprzestrzeni ze Stasiukiem. Jeśli tylko wystarczająco skupię się na jego liryce, wciąga mnie jak wir. I już za chwilę nie wiem gdzie jestem i kiedy. Kilka kroków. Jakieś słowo. I przenoszę się w moje własne wspomnienie. Pierwsze podróże i przygody. Gdzieś się zgubiłam, by odnaleźć miejsce, którego właściwie nie szukałam, ale oto jestem i chłonę atmosferę jakiegoś miasteczka. Z dala od turystycznych atrakcji. „Tak, siedzieć na rynku nieznanego miasteczka albo wsi w obcym kraju to jest jak czytać piękną książkę. Trochę się rozumie, ale resztę trzeba sobie wyobrażać” Można też odkrywać nowe szlaki i książki. Nie po raz pierwszy skończyłam lekturę z kolejnymi tytułami, które poprowadzą mnie gdzieś dalej. I pewnie nie ostatni. Stasiuk prowadzi naokoło, z dala od miast, po prowincjach, po bezkresie. Dopiero tam jest prawdziwy koloryt. Coraz mniej jest takich miejsc. Ale warto podjąć wysiłek by nie zaprzestawać tych poszukiwań.Ku kolejnym żółtym drogom.