Countryczki i Retropoetyna - Włodzimierz Przegaliński

Włodzimierz Przegaliński (1956) o sobie mówi wnuk leśnika i partyzanta, wychowanek Lasów Nieborowskich. Zamiłowanie do słowa wyniósł z rodzinnego domu. Miłośnik historii literatury i muzyki, filozofii Herberta i profetyzmu Norwida, mrocznej prozy Chandlera i egzystencjalnych utworów Hłaski, monumentalnych strof Pink Floyd i posępnych Szekspira, z którymi tak nierozerwalnie wiąże się fenomen Wysockiego. Wieloletni reporter miesięcznika społeczno-historycznego. Autor wielu wywiadów z interesującymi ludźmi pasjonatami i podróżnikami, pisarzami i poetami, żołnierzami II wojny światowej i członkami Szarych Szeregów. Był działaczem opozycji antykomunistycznej, represjonowanym w czasie stanu wojennego.

Wiersze pisał dla siebie, czytał w wąskim gronie wybranych. Jestem niezmiernie szczęśliwy, że udało się przekonać Włodka do ich publikacji, a ja mogę uczestniczyć w realizacji projektu propagowania jego twórczości dla szerszego grona. Dziękuję ci, że stanąłeś na mojej drodze w Mrągowie podczas niezapomnianych dni Pikników Country oraz wieczorów z Twoją poezją.

Robert Myszkowski

Coś na rozruch

Jak go masz, to dajesz kopa

A jak nie masz, kręcisz coś

I jednostka napędowa

Daje pełną moc na oś

Czasem nie chcę ale muszę

Ruszyć w drogę, byle gdzie

By przewietrzyć swoją duszę

Choć mój lekarz jest na nie

Bo ja w sercu mam rozrusznik

A mój motor chyba nie

Bo beze mnie się nie ruszy

Ze mną też nie zawsze chce

Ja już w Strefie po 50

Chociaż trzeba dodać VAT

A mój motor, gdzieś za miesiąc

Będzie miał 40 lat

A 60 plus 40

To już jest nie byle co

I choć w pale się nie mieści

Licznik nam przekroczył 100

A ja w sercu mam rozrusznik

A mój motor chyba nie

Bo beze mnie się nie ruszy

Ze mną też nie zawsze chce

Jak rozrusznik mnie rozruszy

To potrafię w parę chwil

Poczuć zew i w głębi duszy

Być jak ten pustynny wilk

Ruszyć z kopa w Arizonę

Szaleć wśród pustynnych burz

Za Harleyem Davidsonem

Mieć amerykański kurz

Łomianki, 24 października 2021 rok