Niechciani generałowie...audiobook - Szymon Nowak

Bardi bohaterstwa

Niektórzy są zapamiętani jako charyzmatyczni liderzy i niezłomni żołnierze. Niestety po skończeniu wojny zostali pozostawieni na własną rękę, a ich niegdysiejszy sojusznik - Wielka Brytania - przestał widzieć w nich wartość. Znani z wielu aktów odwagi zdobywcy orderu Virtuti zmuszeni byli buszować po niskopłatnych pracach, jako barmani, tapicerzy czy krawcy.

Wykluczenie po zwycięstwie

Podczas londyńskiej parady w 1946 roku, w której obok Anglicy i Amerykanie szli ramię w ramię z pielęgniarzami z Fidżi i robotnikami z Seszelów, zabrakło Polaków. Rząd Jego Królewskiej Mości dwa tygodnie przed defiladą postanowił rozwiązać Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie.

Bohaterowie zmuszeni do pracy fizycznej

Kontradmirał Józef Unrug, dowódca Polskiej Floty i Obrony Wybrzeża w 1939 roku po kapitulacji, odrzucił propozycję służby w Kriegsmarine. Po wojnie do lat pięćdziesiątych zarabiał na życie, naprawiając silniki w kutrach rybackich w Maroku.

Generał Stanisław Sosabowski, twórca i dowódca legendarnego oddziału spadochronowego, ostrzegał, że desant planowany pod Arnhem będzie zrzucony o jeden most za daleko. Po wojnie zajął się produkcją mebli w Londynie, a potem długo pracował jako magazynier.

Generał Tadeusz Komorowski Bór, komendant Armii Krajowej i były Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, żył z pracy tapicera w Londynie.

Generał Stanisław Maczek, dowódca największej przedwojennej jednostki pancernej w Polsce, która nigdy nie przegrała bitwy, i bohater bitew pod Falaise Chambois i Bredą, utrzymywał niepełnosprawną córkę Małgorzatę, pracując jako barman i bramkarz w klubie sportowym w Edynburgu.