Pierwsza dziewczynka - Amy Harmon

Dagmar nigdy nie przepuszczał, że dzień, w którym przyjdzie mu pogrzebać swoją ukochaną siostrę - Desdemone nastąpi tak szybko i zakończy się ogromną zimną w zarówno jego życiu jak i wszystkich mieszkańców Saylok. Zraniona przez ukochanego kobieta zastawiło bowiem po sobie potężną klątwę, za sprawą której na ziemiach królestwa nigdy ma nie urodzić się żadna dziewczynka oraz niezwykłego syna – Bayra, któremu pisane są wielki rzeczy. Pytanie tylko czy chłopak o nadludzkiej sile i ogromnym sercu zdoła sprostać swojemu przeznaczeniu… * Biorąc się za czytanie „Pierwszej dziewczynki” nie nastawiłam się na nic konkretnego. Więc kiedy wraz z kolejnymi przeczytanymi rozdziałami książka coraz bardziej mnie intrygowała, a bohaterowie stawali się bliżsi byłam naprawdę pozytywnie zaskoczona! * Historia spodobałam mi się szczególnie dzięki: - Fajnie wykreowanym bohaterom oraz dopracowanym relacją pomiędzy nimi – mowa tu nie tylko o romansach, ale i innych więziach, jakie nawiązują postacie między sobą. - Ciekawej kreacji świata i (bardzo) licznym nawiązaną do mitologii Nordyckiej. - Klątwie i wszystkim jej następową… Podobało mi się to, że autorka naprawdę przemyślała ten wątek i wzięła pod uwagę różne aspekty funkcjonowania świata, na które będzie miał wpływ. * Jednak, pomimo że książka w poszczególnych aspektach bardzo mi się podobała, to mam kilka „ale” które niestety negatywnie wpływały na całokształt Mówię tu o: - Nieco, Hmmm… Opornym tłumaczeniu. Chodzi mi o to, że np. miałam wrażenie, że niektóre zdania są dziewie „poprzekręcane”, jakby ktoś używał do nich translatora Google. - Przewidywalny koniec. No cóż… W momencie pojawienie się tyt. „Pierwszej dziewczynki” finał stał się dla mnie bardzo oczywisty. * Ostatecznie książkę oceniam 7/10 i jestem ciekaw co perzynie kolejny tomy „Kronik z Saylok”.