Hopeless w.3 - Colleen Hoover, Piotr Grzegorzewski

„Czasem możesz wybierać tylko spośród samych złych opcji. Musisz zdecydować, która z nich jest najmniej zła.” * Wraz z nowym rokiem szkolnym Sky spodziewała się zmian – w końcu rozpoczęcia nauki w liceum zamiast w domu oraz wyjazd najlepszej przyjaciółki nie możne przejść bez echa. Jednak dziewczyna nigdy nie spodziewała się, że spotkanie z Holderem nie tyle zmieni, co wywróci jej świat do góry nogami. Na światło dzienne zaczynają bowiem wychodzić kolejne kłamstwa na których, jak się okazuje, zostało zbudowane życie Sky, a wyrzucone z pamięci lata postanawiają ponownie dać o sobie znać. * Do pisania recenzji „Hopeless” zabierałam się dobre kilka… naście razy. Zwłaszcza, że tematy jakie porusza książka i emocje jakie wywołuje ciężko opisać jest słowami. I chociaż nie ma sensu ukrywać, że historia ma wady, to nie przeszkadzałbym mi one w tym, aby z zapartym tchem czytać kolejne rozdziały, co poskutkowało „połknięciem całości na raz”. * Za najważniejsze plusy książki uważam: ⭐ Przyjemny styl, który sprawia, że książka czyta się sama. ⭐ Ciekawa historia, która nie tylko wciąga, ale również wywołuje u czytelnika wiele emocji. (Doszły mnie nawet słuchy, że niejedną osoby doprowadziła do łez) ⭐ Fajnie wykreowane postacie – w moim mniemaniu na największe uznane zasługują poboczne, w tym Six i Breckin, którzy vice versa zajmują pierwsze miejsce na podium. * Niestety tak jak pisałam, książka nie jest pozbawiona wad. Tymi „ale” o których muszę wspomnieć są: ⭐ Chwilami zbyt widoczny brak realizmu. Przykład: „Czy w 17-latce można dostrzec 4-latkę, której nie widziało się trzynaście lat i to po może minucie spędzonej w jej obecności?” Znaczy... Może i jest to możliwe, ale jakie są na to realne szanse… Może nawet patrzyłabym na to przychylniej, gdyby w grę wchodziły jakieś niezwykłe znaki szczególne oraz „rozpoznający” nie był zaledwie rok starszy. Może... ⭐ Scena kulminacyjna albo raczej to co nastąpiło po niej oraz sposób w jak bohaterowie „poradzili sobie” z emocjami były dla mnie nie na miejscu. * Nie ukrywam, że „Hopeless” mnie wciągnęło, chwilami przeczołgało emocjonalnie oraz nie raz zaskoczyło i właśnie za to dostaje ode mnie 8/10.