Proste równoległe - Agata Romaniuk

Była autorytetem dla muzyków. Nauczyciele katowali swoich uczniów utworami w jej wykonaniu. Była znakomita. Najlepsza skrzypaczka w Polsce. A przy tym piękna i wyemancypowana kobieta. Kiedy trzynastoletnia Marta po raz pierwszy spotkała na swojej drodze Krajewską, artystka nie grała już od dwóch lat. Nie wiadomo co się wydarzyło dokładnie, dlatego cały muzyczny światek plotkował na temat powodów. Podobno przestała koncertować ze względu na wprowadzenie stanu wojennego, tyle że komu jak komu, ale jej akurat wolno było podróżować i siać sławę. Inni spekulanci twierdzili, że skrzypaczka cierpiała na straszny reumatyzm, który nie pozwalał jej trzymać smyczka. Było słychać również głosy mówiące, że Krajewska pije, wysyłając męża do pewexu po najlepsze trunki. Niektórzy z kolei szeptali, że była kochanką wiceministra. W każdym razie, prawdy nikt nie znał. "Patrzyłam na nią na tle okna, wiotką i silną jednocześnie, ze smyczkiem uniesionym w zapowiedzi dźwięku, i chciałam być nią,być taka jak ona, grać tak samo, lepiej nawet i zrozumiałam jednocześnie, że to niemożliwe, że tego się nie da powtórzyć, że to się nigdy nie zdarzy, choćbym nie wiem jak się starała." Marta poddawała się terrorowi nauk mistrzyni przez wiele lat, próbując odnaleźć własną ścieżkę. Choć każda z nich kochała skrzypce, choć każda z nich żyła muzyką, to każda z nich była zupełnie inna. Dwie różne kobiety, dwie różne drogi życiowe. Łączyła ich muzyka i miłość do skrzypiec, a dzieliło wszystko inne. Książka pochłonęła mnie od pierwszych stron. Rozpoczyna się niczym powieść detektywistyczna, od sceny przesłuchania, by za moment przenieść czytelnika na najlepsze sale koncertowe świata i lekcje gry na skrzypcach u wybitnych nauczycieli. Poznając tak różne ścieżki życiowe dwóch kobiet, niejednokrotnie poczułam na sobie gęsią skórkę, czując emocje bohaterek. A przez całą lekturę słyszałam wręcz ich doskonałą muzykę. "Proste równoległe" to wielozmysłowa podróż po odmiennych od siebie światach i czasoprzestrzeniach. Czysta przyjemność czytania

Historia o dwóch kobietach - Marcie i Wandzie, a w tle skrzypce. Można wymarzyć sobie coś ciekawszego? Proste Równoległe to prawdziwa lekcja życia dla wielu młodych kobiet, które stoją przed ważną decyzją - dla mnie ten tytuł był bardzo pomocny, ale był też relaksującą, ciekawą lekturą. Świetny debiut!